- 878 Okunma
- 0 Yorum
- 1 Beğeni
Yaprak ile Rüzgar
Kar tanesinin güneşe aşkı gibiydi yaprağın rüzgara olan aşkı.
Biliyordu.
Tabiatında vardı esecek, gün gelecek onu savuracaktı.
’Olsun!’dedi.
Aşk; sevgili uğruna ölünecek kadar kutsaldı.
Rüzgarın her selamında biraz daha sarardı, yine de vazgeçmedi ondan.
Rüzgar ise bu aşktan bunalmıştı.
Esti delice, öfke ile kopardı yaprağın dalını.
Sürükledi bir o yandan bir bu yana, savurdu yaprağı.
Pişmandı yaprak.
Nafile, geçmişti ömrünün baharı.
Rüzgara sevdadandı bir yaprak, yaprağın toza dumana karışması kaçınılmazdı...
Ve geçti zaman,
Dolaştı dilden dile; kar tanesinin güneşe, yaprağın rüzgara, ateşin suya, insanın dünyaya olan aşkı...
Yaprak ile Rüzgar Yazısına Yorum Yap
"Yaprak ile Rüzgar" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.