HER EYLÜLDE ÖLÜRÜM

• 30 Haziran 2018 Cumartesi 23:54:59

Öldürdünüz eylül’de
Yıl 1963 ve 15 Mart acı bir gün. Şimdi bir melek olmuş anne bebeğini dünyaya getirirken dünyadan ayrılır.O gün o kara Mart. Sevdiğim dünyaya merhaba derken anası için ağıtlar yakılmış evlerinin avlusunda.

Annesi dünyadan ayrılalı on sekiz yıl olmuştu. Anne annesi bakıp büyütmüştü sevdiğimi. Yaşını bir kaç ay küçük,15 Mart değil 1 Eylül 1963 yazdırdılar nüfusa.

Lisede okulun ilk günü ilk görüşte gözler birbirine kilitlenmişti. Öyle çok sevmiştim ki. Hafta sonu gelsin istemezdik. Üç yıl ne çabuk bitmiş.
Okulda birlikte o gün son günümüz Birimiz aleviyiz ama birimiz değil. Olmaz olaydı ezelden bu ayrımcılığı yapamlar. 15 Haziran 1981. Kaderimiz beraber olsun. Yıkalım bu tabuları,ırk ayrımını ayrılmayalım diye sevdiğimle kaçtık. Ama olmadı başaramadık. Sevdamızın arasına giren duyguduzlar oldu. İnsan kispesinde insan müspettesi girdi aramıza. Aranızdan çekileceğim diyenlerin yalancı adi olduğunu anlayamadık. Ben kavuşmak için çıktığımız bu yolda cezaevine düşerken onlar;
2 Eylül 1981 hüzüne boğdular bizi. Doğuştan yetim kalmış ana hasreti kokan sevdiğime o gün o karaktersizle nikah kıydılar. Bizi de yaşarken öldürdüler. Tüm hayallerimize doğmamış çocuklarımıza kıydılar .

O gün tam on sekiz yaşına girmişti. Anneanne evladının emanetine gözü gibi bakar elinde büyütür. Doğduğunda evladını kaybetmiştir ama evladının da emanetidir. Bunca zaman yaşadığı anne annesinin köyünde, köyün muhtarı dayısı kıydı. 2 Eylül de evlilik nikahını kıza sormadan akrabaları olan nişanlısına. Üstelik o nişanlısı duymuş biliyordu önceden bizim aşkımızı. Aranızdan nişanı bozup çekileceğim diyede söz vermişti.

Seninde gönlün var mı istiyor musun diye sormadan. Bakıp büyütenler kendilerine vefa borcunu ödemek için sesini çıkaramadı sevdiğim var demedi. Can bensiz yaşayamaz bekler diyemedi. Demedi yapmayın kıymayın ben sevdim de kaçtım kalbimde Can var. O gün kıydınız birlikte kaçtığın kalbinde sakladığı aşkına. Beni seven kaçıran Can a beni kaçır yoksa kavuşamayız ölürüm diye mektup yazdım diyemedi. O bana vurgun kavlimiz var bensiz nasıl yapar nasıl yaşarız demedi . Umutlar bitti hayaller söndü. Sevgi aşk yalan oldu. Bir başkasıyla evlenerek sevdiğini diri diri gömdü öldürdü. Ama sevgisini öldüremedi. Yıllar, yıllar geçti unutmak mümkün mü.

Toprak olmasam da ben o gün yaşarken öldüm. Yüreğim yaşıyor seni unutamaz halen o yüreğimdesin. Ne zaman eylül düşse mevsime , benimde içime hazan düşer . Her kopan yaprak bizim üstümüze düşer yada rüzgar alır bizim üstümüze getirir. Hüzün dolar yüreğime öldürdükleri bizi daha derinlere gömer.