TANPINAR'A ÖZLEMLE

• 29 Haziran 2018 Cuma 10:50:13

Selam olsun bugünün sözde iptidai insanlığından faziletli
düşünürüne.. selam olsun geleceğin yeis evlatlarından muzdarip olmuş,
benliğini unutmuş insan topluluklarından muvaffakiyet sahibi atasına.. utançla
belirtmeliyim ki mefhum geçmiş unutulmaya yüz tutmuş insanlık kalbini,
benliğini susturmuş . İltica etmiş batıdan özendiği sözde kültür yoksunluğuna.
Muğlak bir zamanın kuyusunda sıkışmış kalmış, kurtaran yok. Öz türkçemiz
zamanın tozlu kitaplarında tarihin unutulmaya yüz tutmuş anılarında
kaybolmuş. Mahiyet olan gerçek insanı insan yapan edebi bütünlükken
simdilerde ele geçirmiş kalpleri , beş para etmeyen sözde insan topluluklarına!
Muğlak bir zamandan geçmekteyiz.. o denli hasretiz ki senin gibi faziletli
mütalaa bir üstadın sesinden ruhumuzu şahlandırmaya.!
Hani söylemiştin ya şiirinde “kökü bende sarmaşık olmuş bir dünya
sezmekteyim”. Ne kadar amil bir cümle öyle.. ne derin bir
muhabbet!Mütalaa oldum kalem kalem yazdığın cümlelerine ve beni
benden alan muhayyel kalp nehrine.. mefhum ne olur bilmem, bu gidiş
nereye bilemem. Fakat bildiğim tek geçmişe duyulan özlem.. sarmaşık olmuş
bir dünyanın içinde boğuluyor nefesimiz. Muhabbetimiz garabet içinde
anlamını yitirmiş bir hazine.. bilirim ki muğlak hayatın umudu geçmişte
,tarihimizde ve bunu ihtirasla dillendirecek olan amil bizim ihtirasımızda ve
kaybolmayan umudumuzda. “dünya insanlar içindir” demiştin. O sebepten
“eşyalar ve zaman insana göre şekillenirdi. Eşyanın da bir kalbi vardı
sahiplendiğimiz kadar bize benzerdi zaman bizim kalp ritmimize göre akar
giderdi”... telakki ediyorum ki bu cümlenin mahiyetini çok geç anladım.
İtiyatlarımıza o denli kaptırmışız ki kendimizi, neyi ne için yaptığımızı
bilemez hale gelmişiz. Müphemlik kaplamış kalplerimizi. Hislerimiz
hissizleşmiş.. özendiğimiz batının esiri olmuşuz da kendi benliğimizi
unutmuşuz. Çağımızın müphem yetersizliğinden midir bilemem ya da
edebiyata duyulmayan önemden midir. Makineleşmiş toplumun ruhuna
sağır olmuş müheyyidesinden mi.. sanki eşyalar ele geçirmiş kalplerimizi
değer vermek nedir bilemez hale gelmişiz. Madde bizi ele geçirmiş de bir
maddeye sahip olamayınca kendimizi kaybeder hale gelmişiz. Evet
maddenin de var bir ruhu fakat bu değişle insanın ruhu nerede? Nerede
unuttuk benliğimizi.. hangi özenti toplumun esiri haline gelmişiz meçhul.
Çok geç anladım üstadım.. çok geç anladım! Çağ hepimizi kendine çekti
yaşamdan habersiz yaşama tutunurken kaybettiğim benliğimi çok geç
buldum. Seni okuyarak buldum.. üstüme kaldı maddeleşen kalbim! Garabet
içinde yaşadığım muğlak hayatın aslında ben olmadığımı , benliğimi müphem
çağda kaybettiğimi seni okudukça , şiirlerini okudukça anladım.
Şunu belirtmeliyim ki o denli buğuz etmişsin ki kendini, ruhunu.. o
denli yansıtmışsın ki kitaplarında, hayran olmamak elde değil. Ben benliğimi
senin mürsamaha tefsirinde gördüm. Ben bana senin sayende kavuştum.. o
sebepten dolayı müteşekkirim üstadım. Hayranlığım cüda olduğum
ruhunadır. Seni yaşamak, seni okumak ne denli mutluluktur.. tarifini
edebileceğim kelime hazinem yok ! Lakin şunu iyi biliyorum ki yaşadığım
müddetçe senin izinden hayranlıkla gideceğim. Ve benim kendimi bulduğum
gibi insanların da kendisini bulmasına vesile olacağım..
Ruhu sonsuza dek kitaplarında yaşayan üstadıma..

sevgi saygı ve özlemle..