"İNSAN DÜNYADA HAYAL ETTİĞİ MÜDDETÇE YAŞAR."
(Yahya Kemal)

Hayatı ve varoluşu hayaller olmadan tanımlamak çok zor, tıpkı bir amacı olmayan yaşamı tanımlayamadığımız gibi.
İnsanların dünyası sınırsızdır, yapabileceklerinin, hayal edebileceklerinin sınırı yoktur.
İnsanoğlu hayal kurmayı çok sever, hem de en güzelini, en iyisini, hatta en imkansızını, yıkılmasına ihtimal dahi vermez.
Öyle ya; kim bilebilir, kim kestirebilir hayalin kırılma noktasını.
Ya da ruhunun derinlerinde ve hayatının temelinde oluşturacağı çatlakları kim tahmin edebilir.

Herkesin mutlaka bir hayali vardır.
Hayalinde huzura, mutluluğa dair şekiller/ değerler yaratır.
Ona inanır, ona can vermek ve onunla bütünleşmek için uğraşır.
Kimi fazla hayalperesttir.
Kimi başkalarının hayallerinden beslenen hayat taciridir.

İnsanoğlu umutsuz/amaçsız yaşayamaz.
Hayal kurar, umut bağlar bir şeylere, birilerine.
Kimi sevgiliye, kimi işine, kimi eşine dostuna arkadaşına, kimi yaşama/geleceğe dair hayaller kurar.
Kim yıkılacağını bile bile hayal kurar ki. Sınırsız sevenler, umut edenler, güvenenler, zamanını feda edenler, tereddütsüz inananlar, daha ileri gidip bütün kalbiyle varlığını adayanlar; sonunda karamsarlığa ve hayata küskünlüğe kadar sürükleyeceğini tahmin edebilir mi…
Aslında hayal kırıklığı değildir insanı yıkan, bütün bunların boşa olduğunu anlamak yıkar insanı.

"SANKİ GÖNÜL HEVESLİYMİŞ GİBİ KANDIRILMAYA,
ÇOĞU KEZ BİLE BİLE LADES DERİZ HAYAL KIRIKLIĞINA"
İnsanın en büyük hatası; kendi kapasitesiyle, karşı kapasitenin ölçümünü yapamamasıdır. Çoğu kez olmayan anlamlar yükleyerek ve bunlara bağlı sonuçlar üreterek başlar hayal kurmaya. Aradaki fark ne kadar fazlaysa, hayal kırıklığı da o kadar büyüktür.

Hayaller gerçeklerle karşılaşınca kırılmaya başlar.
Tam da “gerçek” dediğiniz bir anda yalan olmasıdır hayalinizde oluşturduklarınızın. Tutunduklarınızın, tutunduğunuzu sandıklarınızın, umduklarınızın, inandıklarınızın, güvendiklerinizin bir anda yok olmasıdır. Yarım kaldığınızın, yarı yolda bırakıldığınızın adıdır hayal kırıklığı.
Meçhul olan; bunun üstesinden gelip gelemeyeceğiniz ve bu süreçte daha neler atlatacağınızdır.
Güçlüyseniz altından kalkarsınız, değilseniz !!

Umutlar insanın yaşam ağacıdır.
Her hayal kırıklığı, bir umudun kırılma noktasıdır.
Her defasında yaprakları dökülür, dalları kırılır, sarsılır kök.
Kurumaya görsün.
Umutların kurumaması için fazla hayalperest olmamalı insan, sınırsız hayaller kurmamalı. Unutmamamız gereken; her insanın bir kapasitesi vardır, herkesin alanı taşıyabildiği kadardır.
Hayal kurarsın, uğraşırsın uğraşırsın günlerce, aylarca. Tam da yaklaştım, kavuştum derken; birileri çıkar ve aynasını senin yüzüne tutar, gerçekleri yüzüne tokat gibi çarpar. Ardından çöpe dahi atmaya kıyamadığın bir sürü paramparça olmuş hayal kalır yerlerde.
Kimseye kızamaz, küsemezsin, çekilir bir kenara kendinden nefret edersin.

Hayal kırıklığı deyip geçmeyin; kimine, bir daha hayal etmemeyi, iyi kötü ayırmaksızın kimseye güvenmemeyi, kimseyi özlememeyi, beklememeyi, sevmemeyi, inanmamayı, korkusuz yaşamamayı, içine kapanıp susmayı öğretir. Kimine yaşadıklarından ders almayı öğretir.
Kimine yapacaklarından, yaşayacaklarından uzaklaşmayı, en kötüsü de hayattan soğumayı öğretir.
Hayal kırıklığı insanın iç dünyasına bir vurgundur, yıkıntılar altında tek başına çıkması çok zordur.
Hayata ve hayatınıza kattıklarınıza dair beklentilerinizi küçük tutun. Beklenti ne kadar büyükse; hayal kırıklığı da o kadar büyük olur. Ve akabinde çekeceğiniz acı…

Kaybetmemek ve acı çekmemek için; kendi kuralına göre değil; alanına göre hayal kuracaksın.
Bunun için her daim yanında bir aynan olacak ve ara sıra kendi yüzüne tutacaksın. Önce kendini tanıyacaksın, kendi gücüne, kendi çapına/alanına bakacaksın.
Sonra kuracaksın yapacaklarının hayalini.

Müsadenizle