KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1117 Okunma
- 6 Yorum
- 8 Beğeni
Babam
Ne zaman başımı yastığa koyup gözlerimi yumsam, ruhum bir kuş misali alır götürür beni uzaklara...taa çocukluğuma...
Annem, sevimli bir telaşla sofra kurarken, anlardım ki, babam gelecek. Hızla kendimi sokağa atar, her zaman ki yerime koşardım.
Burası aşağı mahalleyi görebileceğim en yüksek noktaydı, tüm dikkatimi babamı görebileceğim, o dar görüş alanına verirdim...
Aklım çıkardı ya ben göremeden geçerse diye, ayaklarımın ucuna basar, uzamaya çalışırdım...
Babamı o geçit de gördüğüm an dünyalar benim olurdu...Nasıl bir sevinçle koşardım bayır aşağı, bir an önce sarılayım diye.
Genelde elleri dolu olurdu, oysa ben ellerinden tutup, yanında yürümeyi çok severdim...
Baktım elleri dolu, tek eline sığdıramıyor yükünü, pantolonunun yanından asılırdım, sanki bir yere tutunmasam düşecekmişim gibi.
Aslında yanında yürümekten gurur duyardım...
ÇOK YAKIŞIKLI ADAMDI BABAM
Eve gelir gelmez eşofmanlarını giyer, ellerini yıkar, sofrada ki yerini alırdı, soframızın baş tacıydı...
Babam sofraya oturmadan kimseyi başlatmazdı annem. ’ Babanızı bekleyin ’ derdi. Babam her defasında...’ Kızma çocuklara, bırak başlasınlar...bu evde su da küçüğün sofrada derdi ’ Ne güzel, ne huzurlu sofralarımız olurdu...
(hala tadı damağımda...çocukluğumun sofra neşesini, o mutlu ortamı, bir daha hiç yaşayamadım)
ÇOK ANLAYIŞLI ADAMDI BABAM
Çay keyfini de yaptıktan sonra, ’ verin bakalım kemanımı ’ derdi. Işte beklediğim an! ...
Tam karşısında yerimi alır, büyük bir keyfle dinlerdim kemanından dökülen nağmeleri...
Hem çalar, hem söylerdi... Annemin gözlerinin içine baka baka...
’ Dalgalandımda duruldum
Koştum ardından yoruldum
Binlerce güzel gördüm de
En son sana vuruldum... ’
...Ne kadar içli okurdu! ...
SANATÇI RUHLUYDU BABAM
Gecenin bize göre son bölümünde, yarım saat kadar hikaye anlatır, her zaman en heyecanlı yerinde bırakırdı...
’ Beklemeyi, sabretmeyi öğrenin, arkası yarın ’ derdi.
ÇOK İLERİ GÖRÜŞLÜYDÜ BABAM
Dışarda gördüğü sahipsiz, yaralı hayvanları eve toplar, yaralıysa; yarası geçene kadar, küçükse; büyüyene kadar bakın derdi...
Annem her defasında kızar ’ evi hayvanat bahcesine çevirdin’ derdi. Ama babam tatlı bir şekilde ikna eder, hepimize hayvan sevgisini aşılardı...
ÇOK MERHAMETLI ADAMDI BABAM
Hafta sonlarında sinema zevkini hic kaçırmaz, bazende...’ Dışarda yiyelim yemeği ’ derdi. Maddi imkanlari içinde...Tiyatroya, konsere hatta yılda bir kez tatile de götürürdü...Tarihi filmleri izlemeyi, tarihi yerleri gezmeyi, kültürel bilgiler edinmeyi, doğa nın güzelliklerini keşfetmeyi severdi...
TARİH GİBİ ADAMDI BABAM
Ramazan ayında, dini bayramlarımız da...
Yoksulun, öksüzün, kimsesizin yanında olmayı, yardım edebilmeyi, onları mutlu edebilmeyi çok severdi.
Orucunu tutar, namazını kılar, Cuma ve teravih namazlarını cami de kılmaya özen gösterir, hepsine yetişebilmek icin büyük çaba sarfederdi...
MELEK GİBİ ADAMDI BABAM
....................................................
’ Ben şu an çocuğum ve büyümek istemiyorum...
Gerçeğe dönmeden son bir kez babamı beklemek istiyorum.
İKİNİZİDE COK SEVIYORUM
İYİ Kİ SİZİN KIZINIZ OLARAK DOĞMUŞUM
Canım annem, canım babam...Bu özel günlerde sizleri rahmetle anıyorum. Mekanınız cennet olsun, kabrinize nur yağsın...
Nurten Işılak
YORUMLAR
ne annenin ne de babanın yerini dolduramaz hiç kimse
ne güzeldir onlar
rabbim tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin
:((
KurşunKalem
Babalar kız çocuklarının kahramanlarıdır...Onları hep yıkılmaz bir dağ sanırız büyük bir güvenle sırtımızı yasladığımız, çocukken ölümün eli sanki onlara hiç dokunmayacak gibi. Hep güçlüdürler ve hep yaşayacaklar gibi de heybetli.
Oysa takdir-i ilahi
İnsanın yüreğini çepeçevre saran ve sımsıcak ısıtan bir yazıydı.
Ne mutlu ki , size böyle güzel erdemler kazandıran bir anne babadan hep hatırlanacak güzel hatıralar kalmış geride.
Yürekten akan samimi kelimelerdi. Çok beğendim yazınızı.
Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun inşallah.
Hep sevgiyle kalın
KurşunKalem
OKURKEN BU BABA NE GÜZEL BİR BABA DEDİM VE DE BABANI ÇOK SEVDİM
SEVMEMEK MÜMKÜN MÜ?
MEKANLARI CENNET OLSUN
KurşunKalem
"Dört dörtlük adam..."
Kim mi... Elbette "BABA..."
Aşinayım ama.. Bir solukta okudum...
"Sanatçı, ileri görüşlü/aydın, merhametli ve de "yakışıklı" babayı ben de çok sevdim..
Nurlarda yatsın, "evin direkleri" annen ve baban...
Duamla, kutlarım Nurten Hanım..
Babalar ve Yavruları adlı şiirimiz hatırladım...Babasının değerini bilen hayırlı evlatları kutluyorum...Yazınız çok güzeldi...Dilim döndüğünde babaları bende yazmaya gayret etmiştim.
İstenmediği kadardan fazla,
İstenen adamlardır babalar.
Yeri gelir kızan,
Her işe burnunu sokuyormuş gibi gelen,
Sinirlenen, sinirlendiren!
Adamlardır babalar.
Aynı zamanda koruyan,
Özlenen ve anlamı yokluğunda,
Daha büyük mana kazanan adamdır,
Babalar.
Bir çocuğun genlerinin yarısıdır,
Çocuğun biraz irisidir babalar.
İyilik ve huzurun sembolü,
Yastık gibi yaslanılan,
Sırtı yere hiç gelmeyecek sanılan,
Yaşamı aşmış adamlardır babalar.
Gemi iskelesinde iple tutunulan,
Uyuşturucu işine bile adı karıştırılır,
Yine babalardır.
Ne ağır kelimedir baba..Yavrulara!
Yaşamı katlanılabilir yapan,
Bir insanın alabileceği hayatta en büyük unvandır,
Baba..
Her konuda destek olmaya çalışan, sabırlı,
Anlayışlı ve çoğumuzun,
Taptığı insanlardır babalar.
Benim babam dediğimizde,
Babayı anlatmak için,
Başka bir kelimeye ihtiyaç duyulmayan,
İnsanlardır babalar.
En çok kırdığımız, kızdığımız,
Yalnız hiç kırılmadığımız,
Annemizden sonra en sağlam,
Dayanağımızdır babalar.
Evin direğidir,
Tahsilat bürosu gibi,
Her faturanın kendisine kesildiği,
Ve itiraz etmeden ödeyen adamlar babalar.
Bir çocuğun gözünde küçükken,
Çok şey bilen, ergenlik döneminde hiçbir şeyden anlamayan,
Yetişkinlik çağında haklı olan adamın ta kendisidir babalar.
Son noktayı koymazsam şiire,
Kelimelere, kitaplara sığmayan,
Anlamını daha da zorlaştırmadan,
Anlaşılması gereken insanlardır babalar.
Önder Karaçay
KurşunKalem
Adam gibi adam derler ya hani öyleymiş babanız, babalarımız...
Ne mutlu bize öyle bir anne babadan geliyoruz...
Ne sağlıklarında ne de yokluklarında bir gün olsun ben söyleyemedim onlara o iki kelimeyi..Bilmiyorum bu benim eksikliğimden midir, yoksa bildiklerini bildiğimden midir hiç söyleyemedim...
Keşke diyoruz ya hep..Keşke..Yaşasalardı da söyleseydim söyleyebilseydim...Seni seviyorum anneciğim seni seviyorum babacığım diyebilseydim...
Rahmet onlara..Rahmet tüm kayıplarımıza...
Sevgilerimle...
KurşunKalem
