Kendi Dünyamla Hesaplaşma

Hepimizi tek tek konuştursak hiçbirimiz toz kondurmayız kendimize. Çünkü bu hayatta bizden iyisi yoktur. Acaba gerçekten öylemi? Aslında biraz kendimize öz eleştiri yapabilsek öyle olmadığını kesinlikle göreceğiz. Her birimizin en kötü yanı da bu olsa gerek. Görmek, kabullenmek asla istemeyiz.

Bakıyorum da dünüme, bugünüme ve geleceğime;

Hiç hak etmediğim halde çok canım yandı. Asla yapmadığım ve yapmayacağım şeyler için çok suçlandım. Direndim her şeye rağmen sessiz kaldım. İçim yana yana gözyaşlarım sicim gibi aktı içime. Güldüm, gülücükler saçtım herkese karşı. Ben çektim kimse çekmesin dedim. Her ihtiyacım var diyene koştum. Düşünmedim benim de sorunlarım var, benim de çocuklarım var kim benim yanımda oluyor da ben olayım diye.. Sonun da benden kötü kimse olmadı. Çünkü almadan vermeyi uyguladım ailem de, çocuklarım da, arkadaşlarım da, iş hayatım da.. Ben verdikçe herkes daha fazlasını istedi. Hiç kimse demedi bu da insan, bunun da duyguları var. Azıcık surat asmaya bile hakkım olmadı. Canım acılar içinde kıvranırken azıcık surat assam, azıcık konuşsam ukala, surat asan, terbiyesiz çekilmez oldum.

Peki akıllandım mı? Ders çıkardım mı olup bitenlerden..? Kısaca tek kelimeyle tüm bu soruların cevabı " Hayır ". Her kafadan bir ses çıktı ve kendilerine göre hakkım da yorum yaptılar. Kimisi "herkes kendine iyi desinler diye yaptı" dedi. Kimisi "görevi yapacak" dedi. Kimisi " rahat İnsan" dedi.. Hıc bir kimse iç dünyamı görmek istemedi yada gördüler lakin işlerine geldiği için görmemezlikten geldiler.. Anladım ki o zaman ne yaparsan yap herkes gördüğü görmek istediği anladığı gibi görüp anlıyor sizi.. Peki onlar mı suçlu? Tabii ki hayır. Aslın da bir suçlu yok herkes masum. Kirli olan siz ve sizin düşünce, hayata bakış açınız .. Ya onlar gibi olacak siyah beyaz gözlüklerinizi çıkarıp hayata onların gözlükleriyle bakacaksınız. Verici olduğunuz sürece almaya hakkınız olmadığını kavrayacaksınız vesselam. Kişiliğiniz den, insanlığınız dan ödün vereceksiniz. Değeri olmayan bir insana değer verirseniz sizi suçlamayıp ne yapacak? Kendini nasıl masum gösterecek. Siz acı çekmişsiniz, insanlığınızı unutmuşsunuz, yorgun düşmüşsünüz, ihtiyacınız varmış onlara ne. Siz banane demesini bilmedikten sonra. Size hayır diyenlere Siz hayır diye medikten sonra..

Umutlarım çalındı, hayallerim yıkıldı en önemlisi yüreğim pare pare yaralar bağladı. Kimsenin suçu yok. Kendi ellerimle kendi dünyamı yıktım. Yıkmalarına müsade ettim. Başkalarını şu yada bu şekilde düşünmekten kendimi unuttum. Kimisine ailem, kimisine arkadaşım dostum, kimisine sevgilim, eşim, kimine insan dedim elimden gelenin fazlasını yapmak içinkendimi hırpaladım. Kapıları kapatıp arkamı dönemedim. Muameleye muamele şart diyemedim. Ben çektim onlar da çeksin diyemedim. Beni ezerlerken ben ezemedim..! Demeye kalktığımda da derinlerden gelen merhamet vicdan duygusu engel oldu.

Sonuç cam kırıklarıyla dolu bir Yürek, bitap ve yorgun düşmüş bir ruh kaldı.

İnzivaya çekilmek zorun da kaldığım hayatta ilk defa kendim için bir şey istiyorum artık gerçekten başkalarının düşüncelerini haklı çıkaracak düşünce ve yapı da insan olmak. Becere bilirmiyim onu bilmiyorum işte...

Kim bilir belki bir gün kendimi anlamaya bulmaya başladığım da başkalarının da anladığı, bulduğu bir insan olurum. Kim bilir!

03.06.2018 Ankara P.ÇETİN