BİZ OKULLARI BÖYLE OKUDUK:

• 20 Mayıs 2018 Pazar 00:35:31

Henüz açılmamış bir fırının işçiler için yapılan yan odasında kalarak Bayburt sanat enstitüsüne devam ediyorum.
Odamda ,yuvarlak ve küçük bir odun sobası,serip kaldırdığım yün yatak ve yorgan,
yakmak için biraz odun,kitaplarım ve giysilerim var.
Odamda tuvalet ve su yok.Tavana asılı lamba ile aydınlandığım elektrik var.
Tuvalete şimdiki gibi gecede üç defa çıkmıyorum.Tuvalet ihtiyacımı çarşıdaki ücretsiz
genel tuvaletlere giderek hallediyorum.
Bitişiğimizdeki komşu kadın durumumu görünce;
-Oğlum yanına bir şişe al,gece sıkışınca içine cülle(Bayburt lisanı işe demek),daha sonra (20 m
ilerimizde üzeri buz kaplı) Pönserek çayına dök dedi.
Evimiz,malımız mülkümüz köyde.
Annemi daha yedi yaşımdayken kaybetmişim.Analığım ve küçük kardeşlerim köyde
oturuyorlar.
Böyle tuvaletsiz,lavabo ve susuz bir odaya hayvanı bağlasanız sabaha kadar bağırır durmaz
derseniz,buyurun köye hayvanlarn başında durun denecek.
Kerpiç duvara vurulan tekme sesleri ile uyandım.
Bir tekme ile uyandığımı bildirdim.Duvarı gizlice tekmeleyen komşu kızı Sevim di.
Kalktım ve giyindim.
Odam buz gibi.Pencereden dışarı baktım.
Dışarda kar ve tipiden göz gözü görmüyor.
Sahur yemeğini çarşıda , babamın anlaştığı lokantada yiyip geleceğim.
Odamın dışa açılan kapısını açtım.
İçeri kar girmeye başladı.Ceketimin yakalarını kaldırdım.Kapıyı kilitleyip yola indim.
Göz ucu ile komşumun penceresine baktım.Sevgilim camdaydı.
Eski karın üzerine bir karışa yakın kar yağmış.
Kar yağışı ve tipi devam ediyor.İnsanın yüzüne kar tanelerini nereden vuracağı belli
olmuyor.
Sokak bom boş.Sahura kalkan evlerin lambaları ve sokak lambaları yanıyor.
Bazı evlerin duvar diplerinden yararlanarak ilerliyorum.
Yerler kar ve buz kaplı.
Ortaokulumun önünden geçip ana caddeye vardım.
Ara sıra bekçi düdükleri geliyor kulağıma.
Ana cadde bom boş.Dükkânlar kapalı.
Kar ve tipi bütün şiddeti ile devam ediyor.
Çarşıya,lokantaların olduğu yere geldim.Bir de ne göreyim?
Yemek yiyeceğim lokanta kapalı.
Kapıyı zorladım kilitliydi.Bu kar ve tipide sahibi gelip lokantayı açmamıştı.
Bazılarınız o lokanta kapalı ise dert değil,yanında demet demet paran var,
babanın verdiği kredi kartın var, git başka bir lokantada sahur yemeğini ye evine (pardon odana) git yat diye akıl veriyorsunuz.
Yıl 1964 o dedikleriniz (para ve kredi kartı ) kimsede yok.
İyice üşüdüm.
Az ilerdeki fırına girip biraz ısınayım dedim.
Selam verip fırına girdim.İçerisi sıcacık.
-Kaç ekmek ağa?
Ekmek almayacağımı,lokantaya geldiğimi,o da kapalı olduğu için ısınıp eve gideceğimi
söyledim.Fırıncı;
-Otur bakalım.Lokanta kapalı ise aç açına mı oruç tutacaksın dedi.Önüme bir kâğıt serdi,
sıcak bir ekmek ,tereyağı,peynir ve bir kaç dilim tahin helva koydu.
-Çabuk ye, ezan okunmak üzere dedi.
Fırıncı,hangi köyde oturduğumu,hangi okulda okuduğumu sorarken , ben bir taraftan
sıcak ekmeğe tereyağını sürüp koyun peynirinden ısırarak karnımı doyuruyor,bir taraftan da cevap veriyordum.
Isındım.Karnımı doyurdum.Fırıncı amcaya çok teşekkür ederek yola koyuldum.
Kar ve tipi hâlâ devam ediyordu.
Bir taraftan ezan sesleri,bir taraftan bekçi düdükleri birbirine karışıyordu.
Soğuk odama gelip serili yatağıma yattım.
Yatağımda uzun zaman ayaklarımın ısınmasını bekledim ve uyudum.
Bazı işyerlerinde çerçeveli bir resim var.
İki asker ,elbiseleri yırtık ve yamalı ,ayakkabıları yok,dimdik duruyorlar.
Alt kısımda bir yazı;
-BİZ VATANI BÖYLE KURTARDIK yazılı.
Ben de gençlere söylüyorum;
-BİZ OKULLARI BÖYLE OKUDUK.