Akıl kuşkularında gezinirken,ahmaklık kendinden emin bir şekilde yürüyordu.Yalnız kalıp,düşünceleri ile arkadaş olmak isterken,yalnızlığı sorguluyordu.Sıradanlığın kalabalığında,yalnızlık ayrı duruyordu.
Kuru kalabalıklar yalnızlığını okşarken,akıl mutlu olmuyordu.Muhabbeti insanlarla değil,cehaletle kesmişti.Cehaletin kısa mutluluğu,aklın uzun ızdıraplarını dindirmiyordu.Oldukça uzun umutları,yorgunluklarını kısaltıyordu.Yalanların kalabalık gücünden,doğruların yalnızlığına sığınmaya çalışıyordu.Bir şeyleri suçlamanın,anlamayı zorlaştırdığının farkındaydı.
Uçurumun kenarına gelince,kanatlarının yokluğunu hissetti.Düşünmekten korkmaya başladı,düşüncelerinin yalnızlığında.Canı burnuna gelirken,yalnızlığının kokusunu hissetti.Hayat yaşadığımız kadar kısa mı,yoksa yaşamadığımız kadar uzun muydu?Artık sadece düşünüyordu,başkalarının ne düşündüğünü düşünüp düğümlenmeden.Kafasında kendisini yoran ağırlıkları neden taşıdığını bilmiyordu. Kalabalıkların gözüyle görmekten kendi gözünün kör olmasından korkuyordu.Bilginin masumiyeti,ukalaların gürültüsünden duyulmuyordu.
Saygıyı hak eden karakteri,bilgi ile kök salıp güçlenmişti.İyi niyetleri kandırılsa da,kandıranları unutturmamıştı.Pişmanlıkların minnetten daha güçlü olduğunu biliyordu.Hayallerinde harcadıkları kazandırmazken,zamanı tükettiğinin farkındaydı.Hatasız arayışlar,yalnızlığa götürmüştü.Acımak,sarılmaktan daha pahalıya mal olmuştu.Acıların büyüklüğünü,duyguların derinliğinde hissederken,yanıp da tütmeyen bacası boğulmama çabasındaydı.
Sevgiye zaman bulamazken,zaman uzaklaştırıyordu sevgiden.Sözlerde kalan sevginin eylemsizliği anlamını yitiriyordu.Samimiyetsizliği hissedince,açığa vurmadı ki ne kadar küçüleceğini gördü.Kütlesi düşük sevgilerin manyetik alanına girmemişti.
Oysa ilk aşkı devrim etkisinde ruhunu dağıtırken,düz giden hayatını alt üst etmişti.Anlamadı ki kalbini okusaydı,kalbini çaldırmazdı.Hırsızlar kitap çalsaydı,hırsızlık kalır mıydı.Sevgi cahili kalp okuyamaz ki.
Akıl yerinde sustu,belki daha çok anlaşılırım diye.Ölürken belki daha çok çiçek alacak,yaşamında alamadığı gibi.Bir tutam delilik kokladı zihnimi açar diye…