Adına sabır koyduğumuz nice bekleyişler içinde kaybolup gidiyor ömür. Bir yandan hasret, bir yandan tükenmeyen özlem tarumar ediyor insanı. Geçmişte yaşamayı düşlediğin yarınlar yıkılan hayallerini önüne yığdığında,yeni bir başlangıca kolun kanadın kalkmıyor. Birlikte yürüyeceğin yolun bir kıyısına tek başına çömelip kalıyorsun işte. Başını ellerinin arasına alıp düşünüyorsun, aslında düşünmek değil de , boş boş bakınıyorsun öyle.
Ne gelip geçen umurunda, ne gündüz, ne gece. Yağan yağmurun ıslaklığı bile umurunda olmuyor. Yüreğin alev alevken iliklerine kadar üşüsen de farkında olmuyorsun. Bir figan çöküyor omuzlarına, için avaz avaz ,dışın alabildiğine suskun. Yüz hatlarında yılların izlerini taşırsın, alnın kırışmış, göz bebeklerinin altında torbalar oluşmuş, saçına sakalına ak düşmüştür artık. Geriye dönecek imkânın kalmamış, yerinden kalkacak gücünü tüketmiş, adım atacak durumda değilsin. Acınacak bir haldesin artık. Sen tükenip giderken terk edenin de umurunda olmuyorsun. Her katil cinayet mahalline dönüyor dönmesine ya, yakasına yapışıp hesap soracak da değilsin. Ayrılık böyle lanet bir şey işte. Zamanla kendinden tiksiniyorsun, etrafına küsüyorsun… Eline bir şey de geçmiyor. Bir yara gelip ciğerlerine oturuyor ve sen nasıl hayatta kalacağının hesabını yapmaya başlıyorsun. Giden aklından çıkmıyor, yokluğu yüreğinin nasırına basa basa her gün aynı acıları yaşatıyor. Gördüğüne de, göreceğine de, sevdiğine de, seveceğine de değmediğini anlıyorsun ama ,artık her şey için çok geç oluyor..
Onunlayken gökkuşağı zamanı sonsuzluğa bağlar, her bulut toprak kokulu yağmurlar yağdırır gönlüne. Sonrası …! Dudakları çatlamış toprak, ekin bitmeyen tarla . Ve sen boynunu toprağa düşürmüş bir gelincik gibi kalakalmışsındır. Onulmaz bir derde duçar olmuşsundur artık, içinde fırtınalar kopar ve bütün yaşananlar gözbebeklerine gömülür. Yaşanılması mümkünken yaşanılamayan bütün yarınlar kanatsız uçuverir kirpiklerinin arasından. Bir sebebe dayandıramadığın gidişi aklına diz çöktürür. Sessizce içine akıttığın gözyaşlarına gömersin köpük köpük kabaran duygularını. Ay ışığına düşer gölgen ,ertelemeye imkân bırakılmayan ölü düşler kaleme alırsın,. Yolunu beklediğin kent umutların çok ötesine düşer, hazana dönen ömrünü dipsiz bir uçurumun ucunda dinlendirirsin. Ömrünü ömrüne adadığın, ömrünün katili olur. Ah etmeye dilin varmaz, kalkıp gitmeye mecalin kalmaz. Bitiverirsin öyle. Kimseye anlatamazsın , için içini kemirir. Bu kadar duyarsız, bu kadar umarsız olduğu düşer aklına, anlam veremezsin. Birlikte mutlu yaşamayı düşlerken bir volkan düşer üstüne, bir avuç hüzün , bir ömür acı kalır yüreğinde.