Bu gün gönül derdime bir derman buldum. Bulduğum dermanın yolunda bitap düştüm. Bundan gayrı bu lehvin adı sultan olsun dedim. O sultanın kıyamına da sevdamı koydum. Sevdamın da miftah-ı kenzi gönlümüzdedir kimse bir şey yapamaz bu ahvalimize onu anladım.
Bu gece sultanın sinesi delinsin. Gıyabında sevdiğim güzelin yüzünü unuttum. Akan suyu durduran sesini unuttum. Nerde ne yapıyor bilmiyorum izinin tozunu unuttum.
Cani; Farsçada candan sevilen, Türkçede ise can alan can yakan kimsedir. Her sevilen can yakmak zorunda mıdır? Her sevilen cani olmak zorunda mıdır? Her sevenin canı yanmak zorunda mıdır?
Fikrimde bir adı kaldı sevdiğimin. Efkârımla uçmasın diye zor tutuyorum. Onu da unutmak içten bile değil. Yırtılır gözlerim yolda görsem tanımam. Yüz yıl geçse de bir onu severim. Geçsem gitsem bu dünyadan meleklere, ölülere sorarım. Kalsam dirilere sorarım. Yolda görsem tanımam. Bir feryadına bin can kurban ederim gene de tanımaz yar beni.