EV LENMENİN YOLU
Bugün 05 Ocak 2016
Güneydoğu’da Ordulu bir askerimiz şehit oldu. İnsanın içi acıyor. Şehit uzman erin baba evinin fotoğrafı TV’ ler de kare kare gösterimde.
Tuğla yığını...
Anaya torunlar bırakılmış. Baba yok, her hal...
Cenazenin köye ulaşımı da ayrı bir sorun.Tüm Ordu bürokrasisi seferde.
Belki köy, devleti karşısında ilk kez görüyor. Belki de köy yolu ilk kez kar küreme araçlarıyla kürenüyor.
Vatanı için canını veren yurttaşı toprağıyla buluşturmak için...
Haberin verilişinde ev odakta. Sıvasız. Tuğla yığını. Duvar, tuğla aralarından soğuk sızmasın diye naylonla kaplı. Ortada soba...
Başsağlığında devlet erkanı, etrafa şaşkın şaşkın bakınıyor. Her halde devlet ilk kez bu değin yoksullukta vatandaşı olduğunu görüyor.
Beni şaşırtan da burası...
Devlet, vatandaşının nasıl olduğunu şehit olduğunda mı görür?
Yüzü kızarıyor mu?... Utanıyor mu? Başka yoksullar avunsun diye mi? Gözü boyansın diye mi? Vatan uğruna ölüme koşsun diye mi?
Anlam vermede zorlanıyorum... Sıkılıyorum.
Çünkü müjdeler gibi; Medyalarda:
"Annenin ve torunların evinin yenileneceği" odaklı haber yapılıyor.
Ki tüm fakirler, yoksullar şehit versinler.
Ev lenmenin yolu bu köprüden geçiyor.
Algısı yayılsın dört bir yana.
06.01.2016