Susmak sanırım en güzeli... Konuşursam kötü olacak çünkü.
Fırtına çıkacak bu şehirde ve esip geçeceğim gecenin üzerinden... Kuytu karanlık izbe uykularında yakalanacak insancıklar kötülüğüme...
Susmassın merak etme, konuşupta susacakların çoktur bilirim...

Ben kendi haline terk edilmiş bir şehir, sen ise umut için her şehrin kapısını çalan yolcu...

Susmak en güzelidir dallı budaklı mezarımın başında, kendi kendime el açmak, bedenimin kendi ruhu için dua etmesi, özür dilemesi... Ve nankör şehirlere, nankör insanlara diş bilemesi...


Suskunluğum aseletimden değil kadın, suskunluğum aldanmışlığımdandır, ağırlığımdandır, korkularımdandır, hiç anlaşılmamış olmamdandır...
Suskunluğum baka baka kör olmamdandır...


En güzeli susmaktır olacak kitabımın adı, hiç raflara süslemeyecek afilli yazarların kitapları gibi, ama her yürekte yer edinecek biliyorum... Ben yaşadığımda erişemediğim, yakalayamadığım tadına varamadığım mutluluğa, öldüğümde varacağım... Eh biraz canım yanacak ama o da diyeti olsun... (Senin bana bedelin...)

Susturmasın seni suskunluğum kadın...

Ben yitik şehirlerin esip geçen rüzgarı,
Sen ise umudun dilencisi...




Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen
Yazmayacaktım ama...