Sizler..

• 11 Ekim 2008 Cumartesi 22:35:31

Siz. Duyguları, yüreği olan benim insan olduğum unutup canımı acıtan,dinlemeyen, sadece suçlayan size bu isyan..
Neden mi? Elbette sebeplerim var..
Daha çocuktum. Kağıdım, kalemim, boyalarımla, evimdi dünyam. Sonra sizi tanımaya başladım. Sessizdim hep. Yalnız büyüdüğümden olsa gerek yalnız olmayı seviyordum. Konuşmak gereksiz geliyordu çoğu zaman..
Okumayı öğrendim. Kitaplarımda eklendi dünyama. Okudum, okudum saatlerce durmaksızın.. Size alıştım sonra. Sizi iyi biliyordum artık. Kendi halimde değil de sizinle olmayı öğrendim. Yinede çok konuşmuyordum hala, anlatmıyordum. Tipik ‘içine kapanık çocuk’tum..
Büyüyordum. Tanıyordum artık sizi. Alışmıştım da üstelik. Konuşur oldum, içimde kendimle değil de sizinle konuşur oldum hemde. Büyümeye devam ettim. Artık ne içime kapanıktım ne de sessiz..
Bir gün geldi aşık oldum. Aşk ilk kez yakıyordu canımı. Nefret ettim sizden. Ağladım, bağırdım.. Çocukluktu. Geçecekti ama bilmiyordum.. İlk olmayacaktı.
Beraber büyüdüğüm, arkadaş denilen sizler yaktınız bu kez canımı. Arkamdan vurdunuz. Güvenimi yerle bir ettiniz. Ağladım.. Neden? diye sordum, yargıladım. Anladım, sizlere güvenilmiyordu. Güven önemliydi, acıtıyordu. Kötü olabiliyordunuz kimi zaman. Üzüp, acıtabiliyordunuz..
Yeni sizler tanıdım.. Yıktınız. Nefret ettirdiniz.Yıkıntılarımı onarmaya çalışırken sizler sevdiniz beni, ben sizi üzdüm. Hata yaptım, canınızı acıttım. Bilmeyerek bazen..
Zaman geçti, siz geçtiniz. Aşık oldum. Delicesine bir tutkuyla hemde. Kimseyi görmez oldu gözüm. Dünyam oldu, benim oldu, ‘aşk’ oldu. Gitti. ‘ Her aşk bitermiş bir gün bildim..’ Hatalarım vardı. Biliyordum.. Benim suçumdu gitmesi ama bir şansı hak ediyordum düzeltebilmek için. Düzeltebilirdim. Hiç şansım olmadı. Anlatmaya çalıştım ve siz hiç dinlemediniz. Dinlemeye yeltenmediniz bile. Ben suçluydum, her şeyi ben yapmıştım. Suçladınız. Ağladım..
Çocuk olmayı istedim yine.. Sessiz kalmayı, kendi halimde olmayı. Uzaklaştım. İçime kapandım, kaçtım. Sizi o’nun yerine koymaya çalıştım olmadı. Üzdüm, kırdım ve gittim.. Pişman oldum, kendimi suçladım.. Yoruldum. Kaçtım sizden. Yalnızdım yine eskisi gibi..
Günler geçti, duygularımı da alıp gitti. Güvenemez oldum size. Benim için üzüldünüz kimi zaman ağladınız karşımda acımadım, çekip gittim umarsızca. Acımazsızdım.. Kim olduğumu bile unuttum..
Şimdi..
Yalnızım, güvensizim..
Sizden uzağım ve sessizim olabildiğine.
Sayenizde..


Znr! 11Ek8