BABAMA MEKTUP

• 7 Mart 2018 Çarşamba 22:52:43

Biliyor musun baba bugünü de babalar günü yapmışlar anneler günü gibi.
Ne de iyi yapmışlar.
Ne güzel bugün herkes babasını düşünüyor,anıyor,hatırını soruyor.
Kimi telefonla,kimi yanına giderek,kimi de mezarlıklara gidip konuşarak...
Ben de sana,gönlümce mektup yazmak istedim.
Bugün dört bir yanımda sen varsın sanki.
Hüznüme eşlik eden her zamanki müzik dışında,bir de kanaryamızın güzel nağmeleri var.
Elimde çoğunu sana diye yazdığım şiir defterim var.
Beyaz defterimin sayfaları sarı renge dönüşmüş,sayfaları çevirdikçe sonbahar rüzgarı esiyor içimi üşütürcesine!
Sayfalarda ben gibi yer yer parçalanmış,yazı ve şiirlerimde göz yaşından dağılmış mürekkebin lekeleri,yıllarca hüznün izlerini taşıyor.
Okuyorum sana ve sen dinliyorsun can kulağınla...
Kızıyorsun karamsarlığıma,bir de gökyüzünden gülümseyerek bakıyorsun,ruhunla,bana bak buradayım diye!
Kurumuş gözlerle umutsuzca seni düşünüyorum uzun yıllar gerisinden,hem de sabırla!
Öldüğünde hiç sabır nedir bilmiyordum,çocuktum o zamanlar her şeye ağlayan!
Bana çoğu şeyi öğreten sendin çocukluğumda,başta sevmeyi sevilmeyi.
Yaşamayı tam öğretmişken geçip gittin aramızdan!
Ölünce daha çok şey öğretmeye devam ettin babam!
Sen ölünce nasıl birden büyüdüm hala şaşıyorum!
İçsel konuşmaya seninle başladım,sessiz sakinliğin güzelliğini seninleyken fark ettim.
Seninle olunca ben,çoğu zaman çok güçlü oldum,babasız hiç olmadım,hep çocuk oldum.
Hatırlıyorum da daha dün gibi,mahallemizde oynarken"Ayla baban geliyor"dediklerinde,oyunu bile bırakıp,koşardı çocukluğum babamın ellerini tutmaya.
Mutluluk babamla anlamlıydı.
Hayat doluydu,sevgi doluydu benim babam.
Bizim sırtımızı yasladığımız dağımızdı.

Çocukken biz ilçedeyken,babam Samsun’da bir hafta hastaneye yatmıştı.
Geldiği günün sevincini hiç unutmadım.Bize bir sürü hediyeler almıştı.
Biz hediyelere dalmışken,babamın hastalığının farkına bile varmamıştık!
O zamanlar hastalık neydi,hastane nasıl bir yerdi hiç bilmiyorduk.
Hastalıktan dolayı daha yatması gerekirken,kendi sağlığını bile düşünmeden,eşi ve çocukları için hastaneyi terk edip,ansızın onlara kavuşmanın sevincini,sonraları üzülerek anladım.
Babalığın bu yönünü sevmedim!

Babam felç olmuştu.Hastalığından dolayı,yardımcı olurum diye.hemşireliği seçmiştim.
Gerçi Babam sana faydam dokunamadı ama yıllarca her hastayı senin yerine koyup sevgiyle,güler yüzümle,empatiyle,elimden geldiğince herkese yardımcı olmaya çalıştım tüm hassasiyetimle.

Çocukluk anıları bitmez tükenmez,dalga dalga deniz gibi arada bir boğuşur engin denizlerde...
.
Dalgalar geri dönerler ve giderler.

Gönlümün kıyısına vurur sevdiklerim yalnızlığımda.

Canım babam seni ben hiç unutur muyum?
Sevgin hep yaşıyor yüreğimin derinlerinde,dualarım seninle.

Allah rahmet eylesin,mekanın cennet olsun.
Ruhun yine her zaman ki gibi yine bizimle olsun.

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 16.06.2014