kalemi parmaklarım arasında evirip çeviriyorum
içimde olan bitene
çevirmen arar gibi
bakıyorum sayfaya

kağıdın ortasını boş bırakıp
çiçek böcek çiziyorum kenarlara

bir derse çalışmak için
ya sevmem gerek o dersi
ya da dersimi verecek kadar ders olabilmeli

dedim
içimden

neyin var diye soran öğretmenin yüzüne

..

üzerime vazife olan şeyleri sevmiyorum
ama üzerime yapışan önlükle
konduğum sınıf
karşımda tahta
soluduğum tebeşir tozu
başımda duran zebani
ve görsel olarak bana benzeyen bir dizi ben ile
sıra sıra dizilmişken böyle

parmak yarışına girmek
diğer parmaklarla

hele ki
bilmediğim halde sırf tembelliğim çıkmasın diye meydana
parmak kaldırıp..ulu orta
nasılsa onca kalabalıktan fark edilmem diyerek
saklarken gözlerimi
çoktan seçmeli bakışın
kaçınılmaz menzilinden

ayağa kalkıyorum ya,,

bırak cevabı
soruyu unutuyorum

çünkü öğretmen değil sadece
tüm sınıfın gözleri şey gibi dikilirken üstüme
gürültünün yerini
uğultu kaplayıp
uzarken saniyeler

öğğğğ

çalsın artık şu zil
çalsın ki bitsin bu yazı..