Zaman zaman ‘şimdi anlıyorum’ sözleri ederiz.Bu aslında ‘anlama’ gibi dünyanın en zor işini başarmak gibi görünüyorsa da; geçmişe dönük olarak, anlayamadığının da bir itirafı. Peki,’şimdi anlıyorum’ deyip geçebilirmiyiz ki, hep öyle yaparız.
Genel olarak itiraflardan sonra özür dilendiği halde bu yapılmaz ve hemen yeni ’anladığı(!)’ konuma göre yeni fikirler ileri sürülür. Peki anlamadığımız zamanlardaki yaptığımız hataların bedeli ne olacak? Biz anlamadığımız ama anlayanlara karşı yaptığımız hatalar ne olacak.Hatta bizden daha çok anlamayanlara verdiğimiz akılların yanlış izlerini kim silecek? Özür dileyecek miyiz? Helallaşacak mıyız? Kaç kişiye ulaşabileceğiz özür dilemek için? Anlamadan verdiğimiz akıllarla, kurduğumuz teorilerle,kaç kişinin kaç özelliğini öldürdük kimbilir. Bunların hesabını yapmadan ‘şimdi anlıyorum’ deyip yola devam edersek bu anlamaya da şüpheyle bakılmaz mı?

Hatadan dönülmeli elbette ama konu bu değil.Sorun daha derinlerde ve çok temelde. Sorun ‘düşünsel müstağni’ olmakta. Allah’ın ilminden ancak O’nun dilediği kadarını kavrayabilirsiniz.Doğrusunu Allah bilir dedikten sonra davranışlarınızda müstağnilik yaparsanız tevekkülünde anlamı kalmaz. Düşünce ve davranış müstağniliğinden kurtulamazsanız Allah’ta sizi ihtimal ki saptırır.Bilmekte ki süreci Allah belirlemiş;bildiğinle amel edeceksin,Allah sana bilmediğini öğretecek,ihsan edecek.

‘Şimdi anlıyorum’ ya yine anlamıyorsan...
Anlamak zor zanaat...