Kırış buruş oldu şimdi tüm kelimeler, derli toplu’ylu halbuki zihnimde… Her birine durmaları gereken yeri bi güzel tembihleştim.Sanırım bu havanın bu toprağın bünyesinde bu kadar düzgün kalınabiliyor. Harflerin bile kendini ifade etme yetişinin olmadığı bu coğrafyada kelimelerden medet ummak biraz fazla iyimserce olur sanki…
Rahatım aslında sözlerin kifayetsizliği gözlerin gücünü daha çok arttırıyor. Cesaret edemediğin söyleyemediğin ve söylememen gereken her şey bakışlarda can buluyor.
Tarihe can veren ve yorgun bir anne gibi kucağında büyüten bu topraklarda en sevdiğim şeylerden biri de budur belki…
Ne söylersem de yazık olur, illa ki incinir bir ruh diye düşünmekten kurtulursun. Bakmaya kıyamazsın belki ama özgür bırakırsın bakışlarını…
Sorun değildir artık yürek sızıları, bilirsin nazarının değdiği her nokta her şeyin yarım kaldığını ve kalacağı anlatacak kadar görmüştür acının onulmaz yaralarını… bundan sonra sadece anla dersin her hücrene: bir daha basamayacağın topraklarda ayak izi bırakma çabasının beyhude olşunu…

ULAŞ HAKAN 02:48 (CİZRE)