EMPATİ

• 19 Şubat 2018 Pazartesi 14:57:06

Empati çok sık kullanılan ancak az anlaşılan bir kavramdır.
Genellikle sempati ile karıştırılır.

Empati:Bir kişinin kendisini karşısındaki kişinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısıyla bakması,o kişinin duygularını ve düşüncelerini doğru olarak anlaması,hissetmesi ve bu durumu ona iletmesi sürecine "empati" adı verilir.

Sempati:Bir insanın bir başkasına karşı doğal ve içgüdüsel olarak bir eğilim,sevgi ve yakınlık duyması,cana yakınlık,sıcakkanlılık.

Bir insana sempati duymak demek,o insanın sahip olduğu duygu ve düşüncelerin aynısına sahip olmak demektir.
Sempati,karşımızdaki kişiyle duygu ve düşünce bakımından tam bir örtüşme halidir.
Sempati duyduğumuzda sempati duyduğumuz kişiyle duygularımız aynıdır;o üzülüyorsa üzülür,seviniyorsa seviniriz.
Düşüncelerimiz onun düşünceleriyle paraleldir;haksızlığa uğradığını düşünüyorsa biz de öyle düşünürüz,hak ettiğini düşünüyorsa biz de buna katılırız.
Onunla acı çekeriz ya da seviniriz.

Empati kurduğumuzda ise,karşımızdakinin duygu ve düşüncelerini anlamak esastır.

Sempati de ise anlamış olalım ya da olmayalım,karşımızdakine hak vermek söz konusudur.

Empati doğru olanı söyler,sempati karşıdaki kişinin duymak istediğini söyler.

Empati de anlama çabası vardır,sempatide hemfikir olmak vardır.

Empati de birey kişiliği korur,sempati de karşısındakiyle bütünleşir.

Empati kurulan yerlerde genellikle hoşgörü,anlayış,paylaşım,huzur,sevgi saygı ve dostluk görülür.

Empatinin kurulmadığı yerlerde ise,genellikle bencillik,kıskançlık,inatçılık,sorun,gerilim,anlaşamazlık,çatışma,yalnızlık yaşanır.

Empati de iyi bir dinleyici olmak gerekir.

İletişimde konuşmaktan öte dinlemek,anlamak önemlidir.

Dinlemek karşısındaki kişinin sözcüklerini duymaktan öte bir şeydir.

Empati de ön yargılar olmaz ise herkesin anlaşılabilir olduğunu fark ederiz.
O zaman da anlamlı,paylaşımcı ve güzel dostluklar kurarız.

Empati eğitimle geliştirilebilen bir süreçtir.

Giderek hızla artan bireyselleşen dünyada,insanın yalnızlaşması,çağımızın en önemli problemlerinden biri olarak,hepimizin dikkatini çekiyor.
Yalnızlaşarak bencilleşen birey düşünmüyor,bir başkasının halini görmek bile istemiyor.
Bu yüzden de karşısındakinin acısını,kederini,sıkıntısını,derdini anlayamıyor.

Hayatın karmaşasında yaşayan her birimiz,yakınlarımıza çevremize karşı ne kadar duyarlıyız diye kendimizi sorgulamadan empati yapmadan yaşıyoruz.
Genelde duyarlı gibi görünen duyarsız bir toplumuz!

Mutlaka sizlerde şahit olmuşsunuzdur etrafınızda bazen hoş olmayan görüntülere.

Ne çok yüreğim acıdı,olumsuz şeylere şahitliğim de...

Anne ve babaların çocuklarına ne sebepten olursa olsun,haklı dahi olsalar güç deneyimlerine,dövmelerine,hakaret içeren sözlerine diyecek sözüm bile yok.
Hiç düşünmüyorlar ki çocukluk günlerini,yıllarını,o yıllarda atılan tokatların sonradan acıtacağını.

Komşularınızdan veya etrafınızdan gelen gürültü patırtı,şiddet hiddet içeren iletişim bozukluğunu duyumsadığınız da;sempati uyandıran yakınlığınız dışında,şiddetin acısından çok yürek acılarının empatisini kurdunuz mu hiç?

Empati yoksunluğuyla ilgili yaşadığım üzücü bir örnekle yazımı bitirmek istiyorum.

Hayat telaşı için çarşıya çıktığım bir gündü,telaşlıydım üstelik etrafımı göremeyecek kadar.
Hemen önümden bankadan çıkıp(ışıkların olmadığı ara yolda) oldukça çelimsiz engelli bir bayan,bayan bir yakını desteğinde,tekerlekli sandalyesiyle karşıya geçerken,o anda arabasını park yasağı olan yola park etmek için(yol tamamen boş olduğu halde)orta yaşlı iri yarı bir beyin arabasından inip geçmelerine tahammülsüzlüğünü,hakaretten öte sözlerini,öfkesini unutmadım.
Neredeyse dövmeye ramak kalmıştı ki,susup geri adım attılar ve o bey halen söyleniyordu.
Hem suçlu ,hem de güçlüydü.
O an bende hiç bir şey yapamadım!
Hayretler içerisinde şaşırıp kaldım,engel yaratan asıl engellinin kendisi olduğunu gördüğüm insana!
Daha henüz bizler düşüncelerimizde engelli iken,kim bilir ne zaman yardımcı olmayı geçtim de anlamayı,empatiyi öğreneceğiz?

Mutluluğun yolu empatiden geçer.

Empati kurma becerisi tüm kötü düşünceleri davranışları engeller,öfkeyi yatıştırır,sıkıntıyı savuşturur,vicdanı harekete geçirir,doğru yolu gösterir,insanları barıştırır,huzura kavuşturur.

Empati bir sanattır.

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 20.03.2014