Baz.. Bir uçurum kenarı hikayesi

• 17 Şubat 2018 Cumartesi 22:28:31

onu hiç beklemediğim bir anda ömrüme ekledi hayat .Bir kitap arasına sıkıştırdı yüreğimi . Adını bilmediğim bir adam Aşk oldu dünyama , uçuruma sürükledi yüreğimi
Nerden başlamalıydım onu anlatmaya, nasıl tutmalıydım ellerini,
karanlığıma nasıl ışık etmeliydim gözlerini.
istediğim tek şey onu herkese, herşeye anlatmaktı. Çünkü çok vaktim yoktu. uzaktı yarınlar bana
usanmadan bekliyordum geleceği günü
Belki ben gitmeden biraz önce !
Gelecekti biliyorum son bir kez daha dokunmak için ellerime..

1.Bölüm

Baz’a

Bütün sevenler sonsuzlukta buluşur değil mi baz !

renkleri siliniyor gün batımının demişti, masadan kalkarken . Sessizce sayıklar gibi uzaklaşmıştı.
Bir daha hiçbir yerde rastlamadım baz’a.
Ne adını ne varlığını hiçbir yerde bulamadım.
Ve işte yine yalnızdım . Ne zaman geçecekti bu ağrılı yalnızlık !
Yıllar söndürmüyordu içimde ki ateşin korunu.
Ruhum soğuduğunda anlıyordum,  aşkın diğer adının da ayrılık olduğunu.
Içimde ki renkleri yitirmiştim.İnancımı,aşkımı,gözlerimde ki denizleri yitirmiştim bazın gidişiyle.
Saatler durmuştu,dakikalar,günler,yıllar,
mevsimler durmuştu.
Hiç doğmamış gibi yaşıyordum. Hiç yaşamamış gibi geçiyordum evlerin,sokakların,kentlerin o kalabalık caddelerinden.
Bir daha hiç uğramamıştım beni bırakıp gittiği cafeye.
kimbilir kimlere ev sahipliği yapmıştı o masa, kaç sevgiliyi buluşturmuştu.Kaç kişi baka kalmıştı orada giden sevdiklerinin ardından.Kaç kişiye daha yara olmuştu kimbilir.
Belki de baz gibi kaç gidene yol olmuştu ...
Ben en son bazla gülmüştüm.
Onunla nefes almış , onunla inanmıştım en güzel şiirlere.<br>
şimdi gömüldüğüm karanlığa yeniden ışık olsun diye bekliyorum onu.
umarsızca kımıltısız bekliyorum ..

Gözlerimi açtığımda ,
sen başucumda kafiyesiz bir şiir gibi kendi etrafında dönüp duruyordun.
Bak dedim sessizce , Bak !
Hâlâ hayattayım , nefes alıyorum bak. Görüyor musun ? Ellerim hâlâ sıcak ama gözlerime ölü çiçekler ekleniyor baz !
Içimde kalan yaşanmamışlıklar , ahlar ve pişmanlıklar ekleniyor.
Tüm yıldızlarımı yitirdim. Karanlık bulutlar çöktü gökyüzüme.
Ağıtlar yükseliyor baz. Yeni bir dünyanın başucunda yeni ruhlar çoğalıyor etrafımda.
Sonsuzlukta çoğalan ölümsüz kelebekler. Ve düşlerini kiraya çıkarmış hiç büyüyemeyen çocuklar.

Bana bakarken gülümseyen gözlerini asla unutmayacağım !

2.Bölüm

Bir keresinde, bana bulutların sesini anlat demiştim baza. Gülümsemişti gözlerime bakarak.Eğer demişti birgün içimdeki sevgiyi anlatacak bir cümle bulabilirsem bulutların sesini de dinleteceğim sana söz.

Bazın gözleri nereye baksa orayı kıskanırdım.Benimle uzun seneler kalmayacağını bilirdim.
Birgün o da herkes gibi gidecekti.
Çünkü her seven birgün mutlaka terk ederdi.
gözlerini kapat rüzgara dokun, onu dinle.yüzüne her vurduğunda beni hisset ve etrafına bak baz
bize benzeyen sevgililere,
bizi yaşatan sevgilere bak.
sana dokunabileceğimi,  seni hala hissedebileceğimi sakın unutma !
avuçla yüzünü ellerinle,
parmakların dokunsun benim yerime dudaklarına ve beni unutma.

17 şubat 2018 cumartesi bursa