- 1971 Okunma
- 13 Yorum
- 3 Beğeni
Orada
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Kimsenin konuşmadığını farkettim. Kimse yürümüyor, sandalyesini itip çekmiyor, klavyesini tıkırdatmıyordu. Kimse yazıcıdan çıktı almıyor, kimsenin telefonu çalmıyor, kimse kahvesinden bir yudum almıyordu.Bu şaşırtıcı olmamalıydı çünkü global devin merkez binasında kimse yoktu; benden başka...
Sessizliği telefonumun kıpırtısı bozdu:
“Hala orada mısın?”
Buradaydım. Camın kenarına oturmuş, yağan karı seyrediyordum. Tüm çalışanlara giden “Yarın evden çalışın, karda işe gelmeyi denemeyin” mesajı bana gelmemişti.
“Saçmalıyorsun” demişti eşim, ben işe gitmek üzere arabaya binerken. Aynı iş yerinde çalışıyorduk. O evde kalıyordu; ben gidiyordum. Ona mesaj gelmişti; bana gelmemişti. Bir hikmeti olması gerekirdi beni kayırmalarının. Gitmem gerekiyordu ve gittim. Saçmalamışım.
Dört saat kadar boş binada oturdum.Kendime kahveler yaptım. Diğer katları gezdim. Uyku odasındaki kanepeye uzandım. En sonunda dışarıda yağan karı seyretmekten başka seçeneğim kalmadığını farkettim.
“Birazdan daha orada durursan eve dönemeyeceksin.”
Haklıydı. Paltomu giydim. Dizüstümü sırtlanıp çıktım.
YORUMLAR
Kimse benim kadar heyecanla beklemiyordur yazmanızı sanırım. İlk eklediğinizde okudum. Ama küstüm sanırım kısa tuttuğunuz için. Evet böyle de öyle de nasıl yazarsanız yazın okunursunuz ama ben onca bekledikten sonra daha kütleli bir öykü bekliyordum.
Dairede tek başıma olmayı hep sevmişimdir. Böylece ben arı gibi koştururken masasında online alışveriş yapan cemaati görmemiş oluyorum. Ve de müdürü tabi.
Kızınız büyümüş. Orman hala çok güzel ve çok ürkütücü duruyor. Şu manzaranın hatrına insan yazar hiç değilse.
Çok çok saygılarımla.
İlhan Kemal
Bazı arkadaşlar vardır, yıllar sonra karşılaştığın yerden devam edersin. Ama yazmak benim için böyle bir arkadaş değil. Soğumuş oluyorum. En basit eylemi anlatmak zorlaşıyor. Alıştırma yapmam lazım, ki ben uzun süredir yapmadım. Ayrıca düşüncemi de yazmak üzerine yoğunlaştırmam lazım. Yürürken (Bu cümleye Sokakta yürüken diye başladım ama artık sokakta yürümediğimi farkettim) zihnimin öyküye açık olması lazım. Benim değil. Şu aralar iki işte birden çalışıyorum, sabah sekizde çıkıp, gece eve onu kırk geçe giriyorum. O zaman da zihin bırakın yazmayı, okumayı bile istemiyor. Bir an önce ateşin karşısına geçip dinlenmek istiyorum ama teş de bir saatliğine yakılmıyor.
Orman, içinde gece yürüyorsanız ürkütücü olabilir, o da zifiri karanlıkta nereye bastığınızı görmediğinizden. Onun dışında ilham verici (Orası kesin) Ama ilhamı alacak ve bir yere akttaracak pek zamanım olmuyor.
Kızım büyüyor, hatta bu öykünün yazamadığım gövdesindeki ana karakterlerden biri olacaktı ama benim soluğum yetmedi. Dikkatinize çok teşekkür ederim. Saygılarımla.
Yazılarınızı özlemişim. Çocukluğumun yoğun kar günlerinde okulların tatil edilişini hatırlattı bu mini öykü. Kutluyorum ve devamını diliyorum. Sevgilerimle...
İlhan Kemal
İlhan Kemal
Gule
İlhan Kemal
İlhan Kemal
İlhan Kemal
"her yer benim" hissini yaşatan, tekdüzelik duvarını kırdırtan bu ofise sürükleniş hikayesi dingin ve de keyifli bir kalem iziydi..
kutlarım..
İlhan Kemal
Karsızlığın arsızlıktan farkı var mı bilmiyorum
Mikroplar, börtü böcek kırılmıyor, toprak beslenmiyor, şehir gelinliğini giyinmiyor, çarpık plansız şehirleşmeyi insanı aşka davet edercesine allayıp pullayan başka bir şey var mı acaba?
Nihayet hocam
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket
Güne gelen eserinizi kutlarım
Saygı ve selamlarımla...
İlhan Kemal
levent taner
Tabii ki yetmemeli, asıl olan çarpık, plansız şehirleşme olmamalı noktasında, durumsallığı değerlendirdim bir an için
Güneşle ayın uyandırdığı algı farkı misali
Güneş olumsuzlukları tüm çıplaklığıyla gösterir, ay hayali besler oysa
Tercihin durumsal olduğu düşüncesindeyim
Ama haklısınız, üstte yer verdiğim söyleyiş sizin tanımınızı hak etmekte
Saygılarımla...
Kutluyorum.
Farklı bir tadı vardı hatta tadı damağımda kaldı, desem...
Var olunuz değerli yazarım.
En içten selam ve saygılarımla...
İlhan Kemal
İlhan Kemal
İlhan Kemal
Bence farklı hoş bir gün geçirmişsiniz efendim. Fotoğraf çalıştığınız binaya ait ise çok güzel. Karın görüntüsü ve üstüne uyku odasını da eklersek..Böyle bir günü yaşamasaydınız bu çok tatlı güzel yazınızla buluşamayacaktık.
Saygılar sevgiler ve çok teşekkürler.
İlhan Kemal
DEVRİM DENİZERİ
Karlı ve yağmurlu havalar ruhuma bambaşka güzellikler yaşatır.
Şimdi daha çok sevdim yazıyı.
Esenlikler.
İlhan Kemal
Kısacık bir öykü olsa da uzun aradan sonra sizi görmek güzel. Öyküye gelince bazı bilinmezlikler farklı kılıyor insanı.