Gözlerine baktığımda alfabeyi unutsam ve yeniden öğrensem harfleri senin ellerinde. Dudaklarımda hecelediğim ilk cümle adının olsa. Yutkunup her bir harfi sussam, yine senin gülüşünü kana kana içirsem kurak ciğerlerimi. Dudaklarıma değen zemzem gibi bildiğim kokunu kıskansa Peygamber çicekleri. Okuduğun her bir harf için bir mutluluk vaat etsem yarınlarına. Uyurken huzursuz olduğun bir an başının ve omzunun altına dün okuyup huzur hissettiğin kitapları koysam ve huzurla uyanan saçlarının kokusu sarsa gül bahçelerini.Ellerinin değdiği her yerde baharın kapıları sonuna kadar aralansa.Ayaklarının izinin düştüğü her toprak parçasına gülüşün güneş diye serilse. Adının sağına uzansa kelebekler, yüreğinin kıyılarına vursa mutluluk. Dudağının kenarından dökülen Cenneti avuçlarıma doldurup yine içine, ta iliklerine ben iliklesem harf harf dua dua. Şah damarındaki ateşte ısınsa üşümüş serçeler. Nabzındaki titreyiş heyecan diye yazılırken hayallerin kaderinde umut diye okunsa.

İsmail Sarıgene