Şimdi sen soğuk bir şehrin ardına saklanıyorsun gecelerinle...
Günışığı vurmasın istiyorsun vücudunun kıvrımlı coğrafyasına...
Martıların kanat çırpmasını nefes sayıyorsun ağır makyajlı hayatına...

Kelime zincirleriyle boğuluyordu düşlerin. Kırık bir salıncakta asılı kalıyordu yüreğin...
Bilirim...
Kaldırım taşlarının yalnızlığı vardı boş sokaklarında. Cümle izdüşümleriyle dans ederdin...
Sen!..
Kırık çitli bahçenin gülü.

Yılların geçirgenliği üzerinde çok toz bırakmıştı... Çokca bavul eskitmiştin, yılların eskitemediği yollarda.
Ardında bıraktığın ahh ların sayısı, saçlarından dökülen tellerden daha fazlaydı.
Bir ömrü yemiştin, dudaklarından süzülen ruhunla.
Bin kere ihanet etmiştin, bozuk şiveli bedenine.

Lal olmuştu seni gören diller.
Yakıcı yağ kavrukluğunda bakarken gözler.
Söze geliyordu bütün acılı haykırışlar.

En taze gülüşlerin mezarlık merasimi yapılıyordu gerdanının üstünde.
Dudaklarının kıvrımını dolduruyordu geceden kalanlar.
Şeytanla iş birliği yapmışcasına koşuyordun dünlerine, yarınlarının olmayacağını bile bile ..

İnsanları siliyordun hayatından birer birer
Atıyordun, en kara mürekkebinle imzanı üzerlerine
Bense bir köşede olanları izliyordum çocuksu yüreğimle

Sıra bana gelince, benide öldürüyordun palyaço gülüşlerin(d)e...

Bir farkla...
Senin rengin Mor’du...
Ve sen... Beni kendine boyuyordun...

Mor palyaço...
Mavi deniz...



Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen ..:/:.. Mor Palyaço&Mavi Deniz
12/02/2008