bir zamanlar bir uzun varmış
ve bir de yedek lastik,
ne zaman uzun yarı yolda kalacak
yedek lastik koşarmış hep imdadına.
kimse akıl erdiremese de,
açıklayamasa da
bu böyle gidip duruyormuş.
sanmayın ki bu hep böyleydi
sanki önceleri kanlı bıcak gibiydiler
ağza yakışmıyacak ne söz varsa
hep birbirlerine yıkayıp
sıvamışlardı
uzun zaman.
ta ki bir sabah yedek lastik uyanasıya kadar
belki de bir rüyanın marifetiydi bu
şapkadan tavşan çıkar misali.
yüreğe düşen bir hançer gibi
tutunmuştu yedek lastik
uzunun düşen yapraklarına
toz kondurnuyordu artık
bir nevi kalkan oluyordu
semada oluşan bir aşk misali,
o kadar ileri gitmişti ki
kendini feda etmesi içten bile değildi,
mantık çark etmiş
akıl durmuştu
artık.
bir gölge oluyor
bir şemsiye oluyordu
hatta kendinin var olduğunu dahi unutmuştu.
ama zaman ne getirecekti
kimse bilmiyor
bilemezdide.
ya yedek lastik kendiliğinden patlıyacak
yada uzun patlatacaktı
her zaman olduğu gibi,
kimilerinin zamanla trenden
düşenlerin düşdüğünle
kalmayacak olması gibi,
itilmek
burada daha doğru kelime olsada
o da sırasını tarihin çöplüğünde
savacak,
ama ne malum olmayacak
o önden
uzun da arkadan
el ele kol kola
yandan yandan geriye bakmadan...

(Berlin,10.01.2018)

Talat Özgen