Sokak Lambaları Belediyeciliği

• 1 Ocak 2018 Pazartesi 17:24:30

New York’un Manhattan ilçesindeki dünyaca ünlü Central Park, belediyecilik anlayışının nasıl olması gerektiğine iyi bir örnektir. Mimarisiyle değil, yapılış amacı olarak.
Park bundan 160 yıl kadar önce yapılmıştır. Yani bu da demek olabilir ki, bir buçuk asır öncesinin belediyecilik anlayışı yaşadığım ilçenin belediyecilik anlayışına 160 yıl öncesinden gülüyor olabilir! Bir bataklık üzerine kurulan park tamamen yapaydır. İçinde bulunan tepecikler, kayalıklar, akarsular aslında bir bataklığın üzerine insan eliyle işlenmiştir.

Benim asıl değinmek istediğim ise, New York şehrinin kurucularının bu parkı şehir kurulurken değil, kurulduktan gelişmeye başladıktan sonra yapmış olmalıdır.
Yani ’Hadi cazibe merkezleri olan, kültürün ve ekonominin şehrin yaşayanlarına fazlasıyla bol geldiği bir şehir kuralım ama önce park yaparak başlayalım.’ dememişler. Nüfus, şehrin gelişimine bağlı olarak 30-40 yıl içerisinde 70 binlerden 300 binlere fırlayınca, ’Yahu bu kadar insan bu şehirde çalışıyor, çabalıyor
ama bir hafta sonu nefes alacakları bir yer bile yok, hadi yapalım.’ demişler ve bir bataklığı şimdi bile yılda 20 milyon turist çeken bir merkez haline dönüştürmüşler.
Ne zaman? 1850’lerde. Ve bu anlayış, ülkenin tamamında hala geçerliliğini koruyan belediyecilik olarak yerleşmiş.

Bizde durum nedir? Yaşadığım ilçeden bakıyorum ve gördüklerim son derece komik geliyor!
Geçen hafta ilçemizin sokaklarına sağlı sollu rengarenk aydınlatma direkleri yapıldı. Bir görseniz, hemen durup özçekim yapar instagram’da paylaşırsınız, o derece yani. Işıl ışıl, renk renk.
Zaten belediyemizin sosyal paylaşım hesabında halkımız memnuniyetten dört köşe olmuş. Delirmişler mutluluktan.
’Başkanım durmak yok, yola devam.’
’Başkanım Allah senden razı olsun’
’Başkanım büyüksün.’
’İştee hizmet budur be.’ gibi çıldırmışlık yorumları. Zaten büyük başkanımız fotoğrafları paylaşırken. ’Burası Paris değil, Bulancak’ notu düşmüş ki, bizler Paris sanıp, başkan Eyfel Kulesi civarında para eziyor sanmayalım!

Bölge olarak fazla yağış alıyoruz. Dün biraz kuvvetli yarım saat kadar süren yağmur, ilçemizi Göller Bölgesi’ne çevirince, renkli aaydınlatma direklerimizin belden aşağısı su içinde kaldı. Islandı direklerimiz, üşüdü! Bizler de su içinde kaldık ama çok sevindik. Hep bir ağızdan bağırıp tempo tuttuk:
’Başkanım Allah razı olsun, Venedik ayağımıza geldi sayende’ gibi benzer yalakalık sloganları attık. Burada belediyemizin tek eksiği sandal sipariş etmeyi akıl edememiş olmasıdır. Islanmamız da bundan dolayı oldu zaten. Bu kadar da olacak canım, her şeyi sevgili belediyemiz mi düşünecek?

Yaşadığım şehirde bir kültür merkezi yok, sinema bile yok.
Bir alış veriş merkezi yok.
Belediye yandaşlarına ait olan üç beş derme çatma yığıntı dışında biraz kafa dinleyeceğiniz bir yer yok.
Sanat yok, edebiyat yok, spor yok...
Pazar yerimiz yok.
Otopark yok.
Okuma salonu, tenis kortu felan demiyorum; belediyeye ait uyduruk bir spor tesisi bile yok... Saymaya kalkmıyorum yokları, yorulurum!

İçinde yanlışlıkla polis memurunun biri tabancasını patlatsa, başlarına yıkılacak bir emniyet binamız var ama.
Şehir içinde göllerimiz, akarsularımız var yine meselaa.
Allah razı olsunlarımız, şakşaklarımız var...
15 Temmuz’da lutfedilen ’berat belgelerimiz’ var. (Belediyemizin kendi berat kandili var)
Ara sıra hasta ziyaret edip, çarşaf gibi fotoğraf paylaşan başkanımız var... var oğlu var!

Lafı dolandırıp, sülükleştirmeye gerek yok. Sokak lambası bir hizmet değildir. Bunlar ancak hizmet sonrası rötuştur, son dokunuştur.
En son yapılması gerekeni, en önce yapmak ahmaklığıdır. Gözlere çekilen sanal mildir.
Ve bana göre takdir edilecek hiçbir yanı yoktur. Çünkü ayaklarım hala ıslaktır.
İki çiçek, bir direk asla hizmet değildir. Hizmetlerin süslemesidir yalnızca.

Benim şehrimde böyle, sizin şehrinizde farklı değil durum. Çünkü kafa aynı, anlayış aynı. Boya gözü sür sefanı.
1858’de refahı yüksek halk, iyi bir parkı hak etmiştir. Çay içecek bir yeri dahi olmayan ayakları ıslak şehrim insanı da, daha çok yağmuru ve çamuru hak ediyor.
160 yıl geride bile değiliz, daha fazla mesafe.

Bu belediye başkanına değil, belediyecilik anlayışınadır.