AŞK BELASI


Enine boyuna doyum olmayan,aklı alaşağı eden ihtirasımın beşiği,kahrettikçe dünyaya yaşamı sevdiren,isyanımı dindiren nefretimi azdıran mısın,nesin? gül mü diken mi pembe bir rüya mı?
Sevgilim;
Benim kırık kırlangıç sesim.Hem sızlatır hem küçültürsün,küçülttükçe büyütürsün,nasılsın?
Çok sevdim,çok inancım elden çıkmak üzere!Akan sularım durdu,yemek canım istemez oldu.
Şafak vakti lütfen zambakların arasına gel,al yeşil esvaplarını giy.Saçlarını tarama ne olur,yüreğe saplanan hançer sayısı artsın.Seni böyle seyretmeyi görev bilen biri var.
Kimseye gönül vermeyeceğine eminim desem de,bedenimde tarifsiz çalkantılar var seni kaybederim diye.
Seni her görüşümde vakit dursun günler,aylar,yıllar son kez kilitlensin.Sen kilitlen ben kilitleneyim mezarımız kilitlensin.
Özlemini benden gönlünü kalbimden,
Beni kendinden ızdırabını içimden
Ne olur eksiltme!
Güzeller gelsin,gitsin konuşup sohbet etmesinler benle.Yeter ki seni yitirmesin göz bebeklerim gidersen yazık değil mi o çöl bebeklere.Onlar için buzlu camlardan bakacağım izlerine,gideceğin yollara,uzun gecelere,aşkın süt beyazı damlacıklarına.
Ey ulu Tanrım!
Bana verdiğin aşkın hüznünü bir gün bir dervişin kirli çıkısında görürsen bil ki hoşum. Bu olasılığı yok etmek için şimdiden sevgili yarin ‘us’una mukayyet ol …

h.ŞAHİNBAY