Sonbahar ve Şehir...
Hayatın neresindeyiz...
Yine bir sonbaha akşamı süslüyor yalnızlığımızı... Acemi deklanşörler kare kare alırken
savrulan yaprakların izdüşümünü...
Hangi oyuna perde diyor dudaklar. Sırıl sıklam olmuş bir şehir koşuyor boş sokaklarda, vakit geç, hava karanlıktan biraz öte...
Kuytu köşelerde kalmış sokak lambaları bile aydınlatamıyor içimizi belki...
Yine de umudumuz var, çünkü sonbahar bizim için umut demek, sevgi demek, A Ş K demek...
Düşlere, düşünceler daldığımız her uykuda, bir rüzgar savuruyor bizi uzaklara...
Türlü türlü birikintiler kaplıyor ruhumuzun çukurlarını... Dolduruyor kendince, kendi adına
belki de...
Yine bir sonbahar, yine ıslak şehir ve yine boş sokaklar...
Bak, son yaprakta düşüyor umuttun... Al onu avucuna ve sıkı sıkı tutun...
Gökay Birkan SUCAKLI