Sefalet tüm benliğiyle ele geçirmiş..
Garip, mahsun
bir çehre ışıldıyor..

Gözleri dolmuş. .dolmuş..
Boynu bükük
Dikmiş gözlerini
yoğun bakım kapısına..

Saat 17:55
Tam 5 dakika..
Evet tam 5 dakika sonra kavuşacaktı
babasına..
Kavuşacak kavuşmasına
ama nasıl olacak..?

Saat 18:00
Bir ses duyuldu
Hemşire
-Evet bir kişi girebilir
Dedi.
İlerledi..
İlerledi..
baktı ölümle savaşan bir yoğun bakım kapısından içeri..

Ama.. Ama babası yoktu..!!

-Babam!!
Dedi.
Tüm yataklara koştu, koştu.!

Dilinde o hece
-Babam..!
Bir an
-öldü
Dedi.
- babam yok işte yok!!
O an hemşire
-Birde yan tarafa bakın.

Ayaklarının yettiğince koştu..
koştu..!
Gözlerini çevirdi ilk yatağa
Babam...

Evet babası oradaydı ölmemiş. .
Hayattaydı..
Lakin buna hayat denirse..

Baştan aşağıya süzdü babasını..
Nereye baksa kan..
Nereye baksa birsürü anlam veremediği kadar kablo.. Hortum..

Delik deşik olmuş bir beden..

Gözlerine baktı..!
Acıdan inleyen,
Gözlerine..

Elleri.. Şişmiş.. Elleri..

Tuttu sımsıkı
-Babam bak ben geldim!
dedi..
Geldim!
-Ama merak etme annemde gelecek.!
-Ablamda..
-Abimde
Diyebildi sadece..

Bu sözcükler dökülüverdi dudaklarından
Ağlamamak için kendini sıkıyor boğazı yutkunuyordu..
Sonra
-Babam
dedi.
-Seni çıkaracağım buradan!

Babası elini sıktı!
Elleri sımsıcaktı..

Nerden bilebilirdiki son tutuşu..
Son dokunuşu olacaktı Babasına..


Bir ses
-Zaman bitti lütfen çıkarmısınız.
Evet bitmişti işte
Arkasına bakmadan hızlı adımlarla ilerledi..

Yoğun bakım..
Kapısına kadar
gelebilmişti sadece..
O an tüm tuttuğu gözyaşları,
sel olup akmış..
Hıçkırıklara boğulmuştu..

Bekleyen insanlar
dedi
-Kızım daha çok gençmişsin.
Kimin yatıyor?

-Sakin ol biraz!

Kız haykırdı

-Babam....!!!!