düşündüm de sadece "..."

• 2 Ekim 2008 Perşembe 15:48:07

Şimdi yazmak zamanı denilmeden içimde bi yerde nasıl yazayım diye düşünmekteydim daha az evvel yatağımın ucunda.Gerçi geldiğim günden beri düşünmekteyim ya boşgeç! N’aparsın kaldık gecenin bir vakti sokak lambasının gölge yapmaktan fazla iş çıkarmayan ışığına, elimizde kalem, kucağımızda defter, yazılmayı aylardır beklemiş kelimelerin yüzlercesi.
İki koca sene geçmiş bu köşeye oturmayalı özlemişim kokusunu defterimin, hışırtısını kalemin gecenin bir vakti gönülden dillenenleri yazarken çıkarttığı,özlemişim karanlığını odamın, farklı adı; huzur değil ya yalnızlık sanki çoğunluğundaki odanın ama onu da özlemişim , derin derin içime çekerken kokusunu odamın manzarasınoı özlemişim yanlızlık kokan odamın bana daha da fazla yalnızlığı hatırlatan-anlatan- betondan binalar dolu manzarasını, gerçi değişmiş 1-2 şey yok değil ya değişmeyenler çok daha fazla hayatımda.
Evet biricik odam yalnızlık kokan odam artık benim odam değil, kardeşim yerleşmiş, gardrobumu atmışlar, masamın yeri değişmiş üstüne bilgisayar koymuşlar, dolaplarım boşaltılmış kardeşimin eşyalarına yer açmak üzere ve daha çok şeyler götürülmüş odamdan, çok da şeyler konulmuş ya değiştirememişler kokusunu.Bu oda hala ben zamanındaki gibi kokmakta. Evet hala çok belli kokusu bu oda ben kokmakta, işte bu yalnızlığın kokusu.
Evet çok zaman oldu, ben çok insan tanıdım, çok da değiştiğimi söylediler ama değişmeyen şeyler var hala bu oda bana o kadar insan arasında hala yalnız olduğumu söyledi, fark ettim hala aynı ben, çok insan tanıyan, çok kişiyle konuşan, nerdeyse insanlarla hiç sorunu olmayan hala yalnız ben.
Bu oda doğru söylüyor ben de hala değişmeyen birşeyler var ben hala yalnızım kocaman ailem bir sürü tanıdıklarımla ve ben hala aynı köşede ağlamaktayım, tek dostum yalnızlıkla...

23/04/08
Yine ben,
yine aynı şeyler,
değişen tek şey artık daha yalnız ve daha da güçsüzüm.
Meramımı anlatabilmek için elimden tek gelen şey:
"...".