KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
nihayet küçük kız, nihayet...
İki şeker, bir çikolata.
Bir fincan kahve elimde.
Ev boş sayılmaz her yere böyle kalabalık bir hüzün sinmişken.
Hep derim, sessizliğin ve yalnızlığın insana saçlarını yolma hissi veren bir gürültüsü vardır.
Şimdi çocuklar olacaktı burada. Burunları sümüklü, üstleri lekeli yaramaz çocuklar.Tıpkı dün kapıya gelenler gibi...
Çay tepsisini devireceklerdi çocuklar. Ve teyzem bağıracaktı biraz.
Üstümüz başımız hep hüzün rengi bugün.
Dün bir yerlerde bir adam bayrama yeni girdi.
Bugün İstanul’da kadınlar,
Diyorlar ki; bu bayram da bitti...
YORUMLAR
Durun! Çocukluğumu özledim!
Üstümün başımın kirlenmesini,
Sokağa fırlayarak şeker toplamayı,
Çikolatayı yüzüme bulaştırmayı,
Ve..
Çocuk olmayı özledim !
Durun! Çocukluğuma döneceğim!
