0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
547
Okunma
Gerçek anlamda mükemmel olmasını beklediğimiz ve arzuladığımız o eşit istencini ne şekilde bulmalıyız?
Yaklaşımlarımız bizi doğru ve kontrol edilebilir noktada tutması, bizim doğru ve mantıklı tavırlarımızı doğurur.
Kendi bağrında başlatma noktası yada bir başkasında başlatma durumu eşitsel kalma ve olmada karşımıza çıkan ilk sorundur.
Tam anlamıyla yarı yarıya olma ve içsel bunalımdan uzak kalma durumu mevcut mu?
Bu durum şuna benzerlik gösterir; doğadaki hiçbir enerji ve varlığın yok olmayıp dönüşüme uğraması eşitsel noktalarda çok canlı bir örnek teşkil eder.
Hep bir anlamlar yüklemeye ve eksik kaldığını hissettiğimiz o özel insana anlamsizca değer vermek neden?
Saf ortaya konulacak insan halinin ütopik oluşu mu bizi bu duruma getirdi?
