İnsanlara şunu soruyorum hep.
"Sizin hayal bile edemediğiniz şeylerin hayaliyle yaşayan insanları hiç düşündünüzmü?" evet siz hiç düşündünüzmü?
Neyi hayal edemiyoruz? Mesela görmeyi hayal edemeyiz, Görüyoruz çünkü. İnsan asla bildiği birşeyin hayalini kuramaz... Yürümek, görmek, duymak... Madem böyle, neden her gece başımızı yastığa koyduğumuzda, sırf o gün nefes alabildiğimiz için, yumuşak bir yastığa başımızı koyabilidğimiz için şükretmiyoruz? Zaman bana şunu öğretti, "İnsanın tek ve ilelebet dostu o yüce varlık, Allah" madem tek dostum o neden ona sırt dönüyorum? Neden sadece başım sıkıştığında ona yaklaşıyorum? Hiç sordunuzmu kendinize, ayağınız takılsa ve düşseniz, ayağa kalkar ve söyleyeceğiniz şey şu olur. "Ne gühan işledimde, bunu yaptın" madem öyle neden başımız sıkıştığında ona yaklaşıyoruzn ve sadece isyan ediyoruz? Neden aldığımız nefes için sadece nefesi doya doya çekebildiğimiz için şükretmiyoruz? Tek ve ilelebet dostunuza sırt dönmeyin bence, şükredin hep...
unutmayın ki, "Sizin hayal bile edemediğiniz şeylerin hayaliyle yaşayan insanlar var"
Tek dostuma, Allah`a şükürler olsun...

(((KuRt)))