NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-13

• 24 Kasım 2017 Cuma 20:58:35

NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-13

Leo’nun yanından ayrıldıktan sonra doğru Asayiş Şubeye gittim. İçeri girdiğimde arkadaşların hummalı bir çalışma içinde olduklarını gördüm. Sedat Amirim beni görünce suratı bir karış asıldı. Heval’inde Amirimden farkı yoktu.
Heval Baş komiser_ Nerelerdesin Büşra? Ne oldu evde ters giden bir şeyler mi var?
Büşra Baş komiser_ Yok yok evle ilgili değil ortadan kaybolmam. Gel gel Amirimin yanına geçelim.
Sedat Amirimin odasına girdik. Daha ağzını açmadan ben konuşmaya başladım.
Büşra Baş komiser_ Amirim bugün İstanbul’da iki önemli olay oldu. Ama biz Süleymaniye semtinde olan terör vakasına odaklandık.
Ama bu sırada aynı saatlerde Sirkeci’de banka soyuldu. Bu size bir çağrışım yapmıyor mu?
Sedat Amir_ Bir ekibi de oraya gönderdim gerekli incelemeleri yapıyorlar.
Büşra Baş komiser_ Aldığım bir duyuma göre iki olay bir birine bağlı olarak gerçekleştirildi. Bir tarafta terör estirilirken öbür tarafta banka soyuldu.
Heval Baş komiser_ Banka soygunu hakkında ne biliyorsun?
Büşra Baş komiser_ Hastaneden ayrıldıktan sonra Leo babamın yanına gittim. Kendisi İstanbul’un eski kulağı kesiklerindendir.
Sedat Amir_ Bir dakika bir dakika Leo babam dedin. Senin baban yıllar önce ölmemiş miydi? Yıllarca babanı aramamış mıydın?
Heval Baş komiser_ Bir açıklama bekliyoruz senden.
Büşra Baş komiser_ Anlatayım öyleyse dinleyin. İlkokuldan mezun olduğum yazdı. Annemle babamı bir trafik kazasında kaybedince tek başına kaldım. Sığınacak hiç kimsem yoktu. Cahil bir çocuktum ilk zamanlar komşular ilgilendi ama sonraları onlarda ilgilenmez oldu. Elimden tutup yol gösteren olmayınca etraftan onu bu çalarak karnımı doyurmaya çalışıyordum. Leo’ya yakalanıncaya kadar bu böyle devam etti. Leo beni yanına aldı evine götürdü beş yaşında bir çocukmuşum gibi soydu bir güzel yıkadı. Saçlarımı kökünden kesti. Bitlenmiştim çünkü.
Sedat Amir_ Biraz nefes al Büşra sonra devam edersin.
Büşra Baş komiser_ Sonra beni muhtarın yardımı ile yatılı bir okula yatırdı. Böylece Leo’lu günlerim başladı. Derken lise ve polis akademisi. Çalışkan öğrenciydim. Leo’nun yüzünü hiç karartmadım. Ama bir şartı vardı. Hiçbir yerde kendisinden kimseye bahsetmeyecektim. Bu yüzden Leo’dan uzakta hep yatılı okullarda okudum. Akademiden diplomamı aldığım gün yanımda muhtar Veli amca vardı. Leo’ya verdiğim sözü bu güne kadar tutum. İlk defa size anlatıyorum. Benimde onun bilmediği bir sırrım vardı son zamanlara kadar polis olduğumu bilmiyordu. Şimdi size sorarım Amirim Ona baba demekte haksız mıyım?
Koca kadın şimdi sarsıla sarsıla ağlıyordu. Büşra’ya sarıldım beraber ağlamaya başladık. Sedat Amir hiç konuşmadan sessiz sedasız duruyordu.
Büşra Baş komiser_ Yarın sabah onun yanına gideceğim. Son olay hakkına benim için bilgi toplayacaktı.
Heval Baş komiser_ Bende geleceğim seninle.
Sedat Amir_ Tamam siz ikiniz yarın sabah doğru Leo’nun yanına gidiyorsunuz.
2
Arabayı dün bıraktığım yere park ettim. Heval’le beraber yokuşu tırmanmaya başladık. Heval alışık olmadığı için bana ayak uydurmakta zorluk çekiyordu.
Heval_ Kızım daha çok var mı?
Büşra_ Az bir şey kaldı. Şurayı döndün mü harika bir manzarayla karşılaşacaksın.
Toprak yığınını dönünce bütün boğaz ayaklarımızın altına serildi.
Heval_ Vay canına böyle bir manzara beklemiyordum doğrusu. Muhteşem.
Büşra_ Biraz soluklanalım zaten geldik. İlerdeki bahçeli ev. Leo seni tanımaktan mutlu olacak. Hadi kalk bakalım. Sen hamlaşmışsın. Yarından tezi yok seni koşturacağım.
Heval_ Sen kendine bak.
Daha bahçe kapısına varmadan dün karşılaştığım adam birden karşımıza çıktı. Heval silahına sarılınca dur işareti yaptım.
Ses_ Abla içeri girme.
Büşra_ Leo’ya bir şey mi oldu.
Ses_ Girme işte abla. Leo dün akşam sen gittikten sonra öldürüldü.
Birden yerimden ok gibi fırladım bir solukta kapıya varıp bir tekmede açıp içeri girdim. Girmemle olduğum yerde donup kaldım. Leo alnından yediği bir kurşunla boylu boyunca yerde yatıyordu. Çöktüm kaldım. Heval’in arkamdan gelerek beni sürükleyip dışarı çıkardığını hatırlamıyorum bile. Bayılmışım. Çok derinden gelen konuşmaları hayal meyal duyuyordum üzerimdeki uyuşukluğu bir türlü atamıyordum. Yavaş, yavaş kendime gelince bir sedyenin üzerinde yattığımı gördüm. Benim kendime geldiğimi görünce Heval yanıma geldi.
Heval_ Başın sağ olsun kardeşim.
Büşra_ Bu kalabalık ne?
Heval_ Olay yeri ekibi delil topluyor. Murat Baş komiser de başlarında.
Büşra_ Leo nerede?
Heval_ Ambulans morga götürdü.
Yavaş, yavaş ayağa kalktım etrafıma bakınırken Leo’nun adamını gördüm. Bana bir şeyler anlatmak ister gibiydi. Kimseye fark ettirmeden onun yanına doğru yürüdüm. Benim kolumdan çekerek ağaçların arkasına götürdü.
Büşra_ Senin bir adın var mı?
Ses_ Adım asım. Leo bana Aso derdi. Abla şimdi bunları boş ver. Leo başına gelecekleri tahmin ettiği için sana bir mektup bıraktı.
Büşra_ Mektup nerede onu bana ver.
Aso_ Abla sen ne iş yaparsın?
Büşra_ Bak Aso ben polisim Baş komiser.
Aso_ Baş Komiserim yalvarırım sana Leo’nun kanını yerde bırakma.
Büşra_ Merak etme Aso bırakmayacağım. Beni iyi dinle. Bundan sonra bu evde sen oturacaksın. Bahçeye bakacaksın. Ben sık, sık geleceğim tamam mı? Bu evin bacası sönmeyecek.
Aso_ Merak etme Baş komiserim gözüm gibi bakacağım. Bundan sonra benim efendim sensin.
Büşra_ Efendi değil bundan sonra ablanım. Senin telefonun var mı?
Aso_ Yok abla.
Büşra_ Bir dahaki gelişimde sana bir telefon getireceğim. Nasıl kullanıldığını da öğretirim. En ufak bir şeyde beni arayacaksın.
Büşra şimdi şu harçlığı al bakalım.
Olay yerine döndüm. Arkadaşlar delil toplamaya devam ediyorlardı. Tıkanmış kalmıştım. Ağlayamıyordum
Heval_ İşimiz bitti Büşra kalk gidelim.
Büşra_ Sen git Heval. Ben biraz yalnız kalmak istiyorum.
Olay yeri evi boşaltıp gittikten sonra içeri girip Leo’nun kirli yatağına uzandım sarsıla, sarsıla ağlamaya başladım. Eğer dün buraya gelmeseydim Leo hala yaşıyor olacaktı. İşte şimdi yetim kalmıştım. Ne kadar zaman geçtiğini hatırlamıyordum. Hava kararmış üşümeye başlamıştım. Bir tıkırtıyla uyandım. Silahımı çekerek sessizce beklemeye başladım. Birden bir ışık huzmesi gözümü aldı. ‘’ Kıpırdama acımam vururum’’ Sercan’ın sesiyle irkildim. Burada onun ne işi vardı. ‘’ Sakin ol benim Büşra’m’’
Heval_ Bende buradayım kardeşim.
Yerimden kalkıp koştum ve Sercan’a sarıldım. Şimdi emin ellerdeydim.’’ O öldü Sercan onu koruyamadım. ‘’ Sercan beni kucaklayarak dışarı çıkardı.
Heval_ Yürüyebilecek misin kardeşim?
Arabayı bıraktığım yere kadar yürüdük. Kâbus gibi bir gün sona ererken bende Sercan’ın kollarında uykuya daldım.