Oturuyorum bankta...kim bilir kimleri dinledin diyorum banka bakarak...

kimi özlemlerini, kimi pişmanlıklarını anlattı sana... bense susuyorum... içimi kemiren serzenişleri seni daha fazla üzmemek için dile getirmeyeceğim bugün... susuyorum...

hangimiz banklara oturmadı ve dertlerini, sevinçlerini ona dökmedi... çok mu duygasalım bilmiyorum... sakın ne diyorsun sen demeyin bana... belki hak verdiniz de bana itiraf etmiyorsunuz...

ben çoğu yazılarımı bankta oturduğumda yazmışımdır... dikkat etmişimdir hep, bankların çoğunda belediye isimleri yazar ama ben yeisle okurum bu yazıyı... sanki reklam havası gibi gelir bana... kimse bilmek zorunda değil ki... keşke diyorum; masum, saf ve temiz yürekli olan çocukların eline boya kalemlerini versek, hayal ettiklerini, sevdiklerini bu banklara özgürce çizebilse ve yaptıkları şaheserlere bakıp; anne bak güzel mi diye sorsa... bizlerde gözlerindeki o heyecanlı ışıltıyı söndürmesek... ne güzel anılar biriktirebileceğimizi düşünüyorum da düşünmesi bile beni gülümsetiyor...

bugün kendim için yazmadım... seni güzelleştirmek, çiçeklerle bezemek, masum dokunuşlara yer açmak için yazdım sadece... dilerim sende güzel anılar biriktirmeye devam edersin...

haydi; dışarıya çıkmalarınızı ertelemeyin, oturun bir banka... göreceksiniz ki, aldığınız tat iç dünyanıza iyi gelecek...


20 kasım 2017