NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-11

• 19 Kasım 2017 Pazar 20:45:03

NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-11

Ekip olay yerine geldiğinde, olay yeri ekibinin hummalı bir çalışmaya giriştiklerini
gördüler.
Heval Baş komiser_ Durum ne âlemde Kemal?
Kemal_ Baş komiserim bir ağır yaralı sekiz hafif yaralı var kafeyi otomatik silahlarla
taramışlar.
Büşra Baş komiser_ Olayı üstlenen olmadı mı daha?
Kemal_ Hayır Baş komiserim. Hiçbir örgüt üstlenmedi.
Tugay Baş komiser_ Olaya sahiplenen birkaç şerefsiz çıkar.
Kemal_ Ağır yaralının kurtulma ihtimali çok zayıf. Yanındaki kızı kurtarmak için üzerine kapaklanmış kendisi üç kurşun yemiş.
Tugay baş komiser_ Görgü tanıklarını sorguya aldınız mı?
Kemal_ Aldık efendim ama pek bir şey elde edemedik.
Büşra Baş komiser_ Kız konuşabilecek durumda mı?
Kemal_ Hayır Baş komiserim hala şoktan çıkamadı.
Büşra Baş komiser_ Kız nerede şimdi?
Kemal_ Onu da ambulansla hastaneye gönderdik.
Heval Baş komiser_ Hay Allah zavallı kız. Şu kâğıda hangi hastaneye gittiğini yaz. Gidip kızla konuşmaya çalışalım.
Büşra Baş komiser_ Tugay Baş komiserim sizde işiniz bitti mi merkeze geçersiniz.
Tugay Baş komiser_ Sizde fazla oyalanmayın merkeze gelin.
Heval Baş komiser_ Arabayı sen kullan Büşra.
Büşra Baş komiser_ Tamamdır geç yanıma. Hadi gidelim kızcağızı görelim.
Büşra ile beraber doğru hastanenin aciline gittik. Acilin kapısında Leyla Komiser dikiliyordu. Hemen yanına gittik.
Heval Baş komiser_ Leyla burada durum nasıl?
Leyla Komiser_ Adamı ameliyata aldılar
Büşra Baş komiser_ Kız nerede?
Leyla Komiser_ Karşımızda ayakta dikiliyor.
Leyla’nın işaret ettiği yere bakınca ufak tefek bir kızın ayakta dikildiğini gördüm. Yanına yaklaşarak’’ Ben Asayişten Büşra Baş komiser size birkaç soru soracağım cevap verebilecek misiniz? ‘’ Benim adım da Dünyam, pardon adaşız galiba’’
Büşra Baş komiser_ Bana olanları anlatabilecek misin Büşra?
Büşra_ Elimden geldiği kadar anlatayım. Arkadaşımla Süleymaniye camiini gezdik. Birer çay içelim diye bu kafeye geldik. Cam kenarında bir masaya oturduk. Çaydan daha bir yudum bile almamıştık. Dört beş adam siyah bir ceepten inerek bizim bulunduğumuz yeri taramaya başladılar.
Heval Baş komiser_ Sonra ne oldu?
Büşra_ Ne olduğunu anlayamadık. Arkadaşım birden üzerime abanarak beni yere düşürdü. Üzerime kapaklandı. Bütün kurşunların hedefi o oldu. Şimdi ondan bir türlü haber alamıyorum
Büşra Baş komiser_ Sen merak etme ben şimdi bir şeyler öğrenirim.
Heval Baş komiser_ Arkadaşım dedin anlayamadım bu nasıl bir arkadaşlık?
Büşra_ Anlatayım, içerde ameliyat olan adamın adı, Tuğrul Ahmet. Ama ben ona Mavi Okyanusum diye hitap ediyorum. O da bana Dünyam diyor. Eskişehir’de üniversitede okuyorum Tuğrul Ahmet’te Babamın arkadaşı bana ilk hikâye kitabımı satan adam. O benim yol arkadaşım. Bugünde hayatımı kurtardı. Kendi hayatını hiçe sayarak.
Heval Baş komiser_ Özür dilerim bir an sanmıştım ki!
Büşra Baş komiser_ Bir şeyler öğrendim ama hiçte iç açıcı şeyler değil. Ancak kurşunun birini çıkarabilmişler daha. Üçüncü kurşun sırtının sol tarafından girip kalbini teğet geçmiş Allah yardımcısı olsun.
Heval Baş komiser_ İstersen seni evine götürelim Dünyam?
Büşra_ Bekleyeceğim bizimkiler de gelebilir.
Heval Baş komiser_ İtersen haber verelim buraya geldiğini biliyorlarsa merak etmesinler.
Büşra Ben şimdi ararım bilgi veririm.
Büşra Baş komiser_ Arkadaşın seni çok seviyormuş ölümü göze aldığına göre.
Büşra _ Bende onu seviyordum.
Aradan umut dolu iki saat daha geçti. Doktorun ameliyathaneden çıktığını görünce hemen yanına gittim. ‘’ Doktor bey Ben Baş
komiser Büşra hastamızın durumu nasıl?
Doktor_ Çok zor bir ameliyat oldu. Dayanıklı bir adammış iyi direndi. Biz de elimizden geleni yaptık. Gerisi Allah’a kalmış bir şey umudunuzu kesmeyin.
Büşra Baş komiser_ Demek o kadar kötü.
Doktor_ Başka bir sorunuz yoksa Baş komiserim arkadaşlarımın yanına döneceğim. Dünyam arkadaşın çok cesur olduğu kadar mücadele etmeyi de biliyor.
Büşra_ Bu güne kadar nelerle karşılaştığını bir bilseniz hayal bile edemezsiniz.
Heval Baş komiser_ Sizi şimdi Asayişe götüreceğim ifadenizi alıp evinize göndeririz.
Büşra_ Gidelim o zaman.

Akşama doğru beklemediğimiz bir haberle şoke olduk. Tuğrul Ahmet’in durumu birden kötüye gitmeye başladı. Ve saat on dokuz otuz üçte son nefesini verdi. Hemen adaşımı aradım. Acele hastaneye gelmesini söyledim. Geldiğinde soluk soluğa idi. Kötü bir şeyler olduğunu anlamıştı.
Büşra Baş komiser_ Dinle beni Büşra. Sakın metanetini kaybetme. Yol arkadaşını yarım saat evvel kaybettik. Başın sağ olsun.
Olduğu yere çöktü ve ellerini yüzüne kapattı ağlamak istiyordu ama ağlayamıyordu. Hemen hemşirelerden birine seslendim. Boş bir yatağa yatırıp bir sakinleştirici yaptırdım. Kız şoka girmişti. Neden sonra kendine geldi. Bana boş, boş bakıyordu.
Büşra_ Öldü mü gerçekten öldü mü?
Büşra Baş komiser_ Evet Büşra öldü. Ama sen şöyle düşün. O adamın sana kanı bulaştı. O adam seni korumak pahasına öldü. Sakın onu unutma. Her nefes alışında onu hatırla. O artık senin kalbin. Sana söz veriyorum. Kanı yerde kalmayacak. Şartlar ne olursa olsun katilini bulup öldüreceğim.
Büşra_ Biliyor musun? Onunla çok güzel şeyler yaşadık. Ne bileyim ben, Eskişehir’de İstanbul’da Gülhane Parkında başını dizlerime koyup uzandığında hep nasıl bir adam olduğunu düşündüm. Galiba onu kendimce seviyordum. Hem de çok. Benim için onun katilini bul ve öldür. Büşra Baş komiserim bul ve öldür.
İfadelerini aldığımız görgü tanıklarından biri arabayı kullanan terörüsün yüzünü gördüğünü söyleyince hemen asayişe götürüp ifadesini aldıktan sonra bazı resimler gösterdik. Resimlerden birini işaret etti ‘’ Buydu işte’’
Sedat Amir_ Nihayet şans yüzümüze gülmeye başladı. Adamlar İstanbul’da kargaşa yaratmaya çalışıyorlar Ama tuzağa düşmeyeceğiz. Bundan sonrasını terörle mücadeleye devredeceğiz.
Büşra Baş komiser_ Amirim izin verin bende terörle mücadeledeki arkadaşlarla çalışmak istiyorum.
Heval Baş komiser_ Bende Amirim
Sedat Amir_ Size ne oluyor kızlar?
Büşra Baş komiser_ Adaşıma sözüm var Amirim.
Heval Baş Komiser_ Benimde Amirim.
Sedat Amir _ Tamam ben konuşurum siz ikiniz ekibe katılırsınız.