Şiir, emektir. Bir işçinin alın terini ister.
Şiir, sevdadır. Ferhat’ın dağları delerken bileğindeki değil yüreğindeki güçtür.
Şiir, aşktır. Mecnun gibi Leyla niyetine çöle düşüp mevlayı bulmaktır. Fuzuli kahrı çekmektir. Ruhun gel gitlerinde kendini bulmaktır.

Şiir, giyotindir. Gerektiğinde kelle ister.
Şiir, Haykırmaktır. İbrahim gibi ateşlere atılıp ateşleri gül eylemektir. Ölüm pahasına da olsa Hakkı haykırmaktan geri durmamaktır. Dilsiz şeytan olup suskunluğun ödülünü toplamak değildir.

Şiir, sabırdır. Evliya çilesi ister. Güneşi zindanlarda erken doğurmaktır.
Şiir, Hasrettir. Yardan ayrı yaşamanın gurbetini yaşamak. Özlemi kalem, ayrılığı mürekkep eyler. Mısraları gözyaşlarıyla yazmanın destanıdır.

Şiir, bir rüzgardır bir anda eser. Mehmet Akif’i uykudan uyandırır. Her türlü imkansızlığa rağmen çakıyı kalem, duvarı kağıt yaparak istiklalin marşını duvarlara kazımanın adıdır.

Şiir, başkaldırıdır. Köhne düzene Mansur olup dara çekilmeyi göze almaktır. Köroğlu isyanıyla zalime başkaldırmaktır. Şamilce direnişin adıdır.

Hüseyin Özbay