Aşırı Yorgunluğu Dinlendiren Hakkı Gasp Edileni Destekleyen Şiir

• 2 Kasım 2017 Perşembe 16:06:50

Şiir, yaşadığımız hayatın içinde gözlemlediği irdelediği halkın benimsediği kültürü halkın değişmez bakış açısını zincirin halkası gibi tamamlar sarar, kopmaz bu zincirle gönülleri birbirine bağlar. Yoksul bir çevrede çamurlar içinde her gün işe gidip gelen insanların, tutum ve davranışlarının bu yorgunluk veren, bu çarpıklaşma hiç bir şekilde değişmeyeceğini ifade etmez, değişimle değişimi sözleri bakışı ile ifade ederken bu sözleri ile daha güzeli olanı yaşayarak hak ederek, bireyin daha güzeli yaşayarak güzelliğin var oluşmasında katkı sağlayacağını, kendine olan güvenine kavuşmasında pozitif olmasında önemli bir yer edinmesini savunur. Bu yüzden, idarecilerin bu yoksul halka yardım etmesinin bir şeyi değiştirmeyeceğine inanalar çoğunlukta olsa da bu tezin bir sav gerçeği yansıtmadığını söylemesi ile şiir gönüllerde geniş bir yer tutar. Gerçi insanların günlük uğraşlarla bu zorlukları aşarken aşırı yorgun olmaları, şiire yaklaşmayı getirmemekte ve sadece vaktini yorgunluklarını yatarak geçirmeye götürmekte, aslında bir şiir ile günün tüm yorgunluklarını atacağını hissetmese de toplum, bir gün bunun farkına varacak ve şiirlerimiz daha çok okunur sevilir olacak.

Aslında yoksulluk halkın kazancına göz diken açların fakirliği ortaya çıkardığını yalın dil ile anlatan şiirler, toplumda ki eşitsizliğe, iş imkânlarının olmasına rağmen hakkı gasp edilen insanların yanında olduğunu, her zaman şairin gönlünde berrak bir yazımla sosyal vaatlerin yerine getirilmemesinin, yine o yoksul halkı kalkındıracağız diyerek oy istemeleri ve oy aldıktan sonra unuttuklarını keskin bir dil ile anlatır. Oysa şiirler aşkı anlatmaz insanı insanın çilesini yolda kalmasını ağlamasını kandırılmasını hakkının gasp edilmesini anlatır…
Bu ne acaip bilmece!
Ne gündüz biter, ne gece.
Kime söyleriz derdimizi;
Ne hekim anlar, ne hoca.
Orhan Veli
*********
Bak! Dünya renkler içinde!
Bu güzel dünya içinde
Sevin sevinebilirsen,
insanlığın haline karşı.
Durmadan işliyen saatlerde
Dişli dişliye karşı;
Dişlilerin arasında,
Güçsüz güçlüye karşı.
Herkes bir şeye karşı.
Küçük hanım, yatağında, uykuda,
Rüyalarına karşı.
Orhan Veli
*******
Umut Yaprakları
“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular…
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.”
Özdemir Asaf
*************
Anadolu
“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile diş ile
Umut ile sevda ile düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Ahmed Arif

Deli Kızın Türküsü

“Sabahleyin
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim”
Gülten Akın –
******
Uyan
“Hadi uyan
Aydınlığa çık da çil gözlerin ışısın
İlkyazlar sıcağı biriksin yüreğine
Yoksul olsan da uyan
Garip olsan da uyan
Mademki güzelsin, güzeli yaşatmak için
Mademki iyisin, iyiliği yaşatmak için
Mademki umutlusun, umudu yaşatmak için“
Metin Eloğlu –

Şiir zaman içinde yıkıcı olmadan mücadele ile vazgeçmemekle zamanla illegal işlere haklarını gasp edenlere başka çarelerinin olmadığı savını yıkarak, gülümseyen elinden tutan yanında olan gülümsemesi ile sarar destek olur zamanla da bu direnişi gören gaspçılar haklarına göz dikenlerin, insanlarda ki bu kararlığı umudu yapıcı onarıcı sarıcı umudu, dilinde şiirin azmini görerek vazgeçmeyeceklerini görünce, bu direniş ve haklarını almalarındaki azim bir sonraki nesillere akarak yansıyacağını o yüzden yoksulluk diğer insanların, kasalarını başkalarının kazancında gözü olmayanların hakkından gasp ederek çalarak doldurmalarına son vereceğini bu kötü yıkıcı davranışlarının kökünden kazıyacağını gülümseyerek hatırlatır. Şiir ki insanın umudu ve sevinci insanın içinden söküp atılamayacağı gülüşü yol arkadaşı dostudur, işte insanın bu vazgeçilmezi gönül güzelliğini almak hiç de kolay değildir. Şiirle yol alırken karanlık olan gecenin şafağı ufukta tüm çıplaklığıyla hemen hemen görüldüyse… O nedenle şiirin gönüllerde bıraktığı izi umutla gülümsemesi kolayca silinemez yok edilemez. Vesselam. Selamlarımla.

Âşık Gülveren