Önce gözlerini gördüm. Sonra bakışları içime aktı ve ben oracıkta tüm benliğimle kendimi tutuklanmış gibi hissettim. Çevremde ondan başka kimsecikler sanki yoktu. Ben her şeyimle ondaydım. Kendimden gidip ona daha çok yaklaştım. Daha çok daha çok derken ben kendime hiç kalmadım. Çünkü sadece ondaydım. Ve ben artık bir hiç oldum. Artık ondan başka kimsem yoktu. Vardı ama artık benim haberim yoktu. Başkasını duymuyor, görmüyor ve başkasına konuşmuyordum. Hava durumu, günler, saat kaç, ekmek ve su nedir hiç akıma gelmiyordu. Ben bir tek onda vardim ve ona dair olan ne varsa onlarda vardım. Başka hiç kimsede ve hiç bir yerde yoktum. Çünkü aşk oldum. Aşık oldum. Önce yandım, sonra küllendim. Ve sonra da küllerimle şekillendim. Şimdi bana kimse nerdesin? Kiminlesin? Ne yapıyorsun? demesin olur mu? Çünkü Şimdi her şeyim a’dan z’ye O!

Yusuf BİTİM