SUS
 Sus sen sen değilmişsin artık.
Ne yılların bıraktıgı iz nede zerresinden haber yok gözlerinde.
Gönle hüzün düştü yalnızlığım peşimde hala diye ,
 Gurubu akşamların kızıllığının son evresindeyim yine
çalan sazların tıngırtısı çizik plak gibi baş ağrıtıyor yürek yangınlarına teselli olmuyor artık.
Nasılda dolu dolu çıkmıştı halbuki ağzından dökülen kelimelerde yakınlığı dönüşünün.
 Bir ömürmüş meğer sığdırılmış yakınlık,
Fakat ne  gönle yazılan hasret beklemeleri yordu nede sızlayıp duran yürek yangınları
sadece küllerin üzerine üfleyen rüzgar oluyor radyodaki mırıldanan eski şarkılar da Sezen gibi...
Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler,
Şimdi bana seninle bir ömür vadetseler,
Şimdi bana yeniden istermisin deseler,
Hiçbir söz söylemeye bile hakkımyok...