Kardeşlik

• 17 Ekim 2017 Salı 23:39:38

İnsan kardeşliğin ne olduğunu kardeşlerinden ayrı kaldığı zaman anlar. Birlikte geçirdiği günleri öyle bir özler ki paramparça olur kalbi. Şimdi benim de kalbim öyle. Paramparça..
Küçük kardeşim cennette şimdi. Daha küçücük bir bebekken ayrıldı bizden. Minicikti, o kadar minikti ki bana abla bile dememişti daha. En güzel zamanımda ona sahip olacağımı öğrenmiştim. Birlikte büyümenin hayallerini kurarken, şimdi ahirette buluşacağımız günlerin hayaliyle yaşıyorum. Daha abla olmanın tadına bile varamadan gitti ama sevgisi kalbimde çok büyük ve apayrı. Arkadaşlarım yanımda kardeşlerinden bahsederken kalbimin ne kadar acıdığını bir tek Allah bilir. Ağzından çıkan bir abla kelimesine belki de canımı verirdim, ama ne yazık ki abla diyemeden melek oldu küçük meleğim...

Büyük kardeşim, tüm sevgime sahip olan güzel abim. Şehir dışına okumaya gideli daha 1 ay oldu. Ama sensiz geçen her dakika bana yıl gibi geldi. İlk ayrılışımızdı. İlk kez abim için akan gözyaşım, onun için parçalanan kalbimden dökülen parçalardı bu. Alışmaya çalışıyordum ama beceremiyordum. Onsuz bir hayatın ne kadar anlamsız olduğunu anladım her geçen gün. Ve dualarıma sarıldım. Tekrar yanımda olsun diye. Çok göz yaşı döktüm, kardeşlerimin kıymetini anladığımda.
Üçümüzün yan yana çektirdiğimiz fotoğrafların hayalini kurarken, kâğıtlara gözlerimden yağacak olan yağmurdan haberim yoktu...