KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 466 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Herkese
Gökyüzü şarkılarla doluydu. Herkes söyleyip kendisininkini, susmuştu sonra. Gökyüzü bunca şarkıyı saklayabilmek için genişledikçe genişliyordu.
Aslında genişlemek değildi gökyüzünü yoran. Her şarkı, gökyüzündeki en fazla sesin kendisinden yükselmesini istiyordu. Alımlı bulutlar, şarkıların arasından geçerlerken bazı şarkılar onları çelme darbeleriyle yeryüzüne gönderiyordu.
Kış yaklaşmış, şarkılar soğuktan korunmak için çareler aramaya başlamıştı. Etrafta yakacak bir şeyler arıyor, fakat bulamıyorlardı. Bazıları yeryüzüne inip sonlanmayı dahi göze alıyordu. Bu şarkıların yeryüzüne nasıl da kendilerini bırakıverdiklerini, sonra param parça oluşlarını izlemeye yürek dayanmıyordu.
Bazı şarkılar ise, bir vakitler çelmeledikleri bulutlara tırmanıp bilmedikleri uzaklara doğru yol almayı bir kurtuluş sayıyorlardı. Bulutlara tırmanabilenler, bir daha hiç seslerini duyuramamış ve sonlarını da kimse öğrenememişti.
Bir grup şarkı, yan yana ve sarılarak durduklarında, üşümediklerini farkettiler. Biraz da yerlerinde sıçrayınca, soğuk etkilerinden korunmayı başarmışlardı. Ama gruba dahil olamayan şarkılar, kıskanç gözlerle onlara bakıyor, aralarından koparabildiklerini kendi taraflarına almanın hazzını yaşıyorlardı. Bu kıskanç şarkılar, bir arada ve soğuktan korunmakta olan şarkıların aralarına karışmak şöyle dursun, soğuk rüzgarlara kendi üşümüş nefeslerini de katarak, kış etkilerini çoğaltmaya çabalıyorlardı.
Yine böyle bir kış günüydü. Her şarkı kendi bildiğince ve ilmince yaşayıp kendisi olmanın gereğini yaparken, gökyüzünün duvarları yok oldu. Büyük ateş topları belirdi ve her şeyi yakıp yok etti. Kırmızı bir toz bulutu kaldı geride. Ve o bulutun içinden herkes belirdi. Hiç kimse olana dek orada kaldılar. Sonra yeryüzüne inip herkesi oluşturdular. Bundandır herkesin başka bir şarkıya benzeyişi. Hangi şarkının toz zerresinden türediyse, o şarkı gibi ve o kadar olabiliyor zira insan. Sahi hangi şarkısıyız acaba biz yeryüzünün? Belki de henüz hiç kimseyizdir. Ve hepimiz, en güzel şarkı olduğumuzu sanmaktayızdır...
YORUMLAR
Herkese bir damla mı düşer yağmurunca?
Ve kaybolan nice şarkılar var ki toz buludundan mı yoksa kimyasal oluşumlardan mı olsa gerek her birimiz birer kaybolan şarkılar gibiyiz.
Harika bir anlatımla birlikte öznel betimlemelerin boy gösterdiği sıradışı bir teması vardı. Her şarkı bir insanı mı yoksa gökten düşen yağmur damlalarını mı "Bu şarkıların yeryüzüne nasıl da kendilerini bırakıverdiklerini, sonra param parça oluşlarını izlemeye yürek dayanmıyordu." dillendirmişti?
Ve yeryüzüne iniyoruz Yazıyla birlikte:
Yazının finalindeki felsefik boyutuna bakarsak her birimiz bir toz parçacığını andırmıyor muyuz? herkes'e kendi kafasında kendi ilminde ve/veya ikliminden bir şarkıysak neden birbirimize uzağız, ki yan yana gelen şarkılar bakın nasıl da soğuktan korunmuşlardır. Ve büyük ateş topları güneşten kopmuşçasına insanlık üzerine birer bombaya benzettim veya duyumsadım
İlgiyle okurken vurgu ve göndermenin şarkı-insan birlikteliğindeki inceliğini hissettim; yanılıyor da olabilirim, evet çok etkileyiciydi.
"Ve hepimiz, en güzel şarkı olduğumuzu sanmaktayızdır" notaları yitik birer şarkı olduğumuzu unutan insanlara...
Teşekkürler hocam
sevgilerimle
