Sana Sözüm Var

• 5 Ekim 2017 Perşembe 16:42:25

Bir gün çıkıp gideceğin hiç aklıma gelmezdi,şimdi yokluğunu yaşıyorum.Belki de bir çok şeyi yokluğunda arıyorum.Varken umursamadıklarım yokken aklımdan çıkmıyor.Yani acının tam ortasındayım. Kavga edecek kadar bile yakın olmayışımızı bilirim.Bilmiyorum, adımı bir yerlerde gördüğünde yüreğinde neler hissediyorsun ?
Beni soracak olursan..! Tükenmiş biriyim işte..Artık yokluğunla savaşacak gücüm de yok,vurduğun yerden ölürüm...
Ufak bir tebessümüne sahte mutluluklar yaratıyordum kendime, ama aslında içim acıyordu.Her ne kadar dışımı kandırsam da içimdeki karmaşaya engel olamıyordum.Bazen kafamı yorduğum,üzüldüğüm ve bir türlü aklımdan çıkaramadıklarım vardı. Gelip soranlara da ,doğruları binbir türlü yalanın altına saklayarak anlatıyordum.Her yalanın altına sakladığım doğrularım da gün geldi yalan oldu,çünkü her yalanı kapatmak için yeni bir yalan söylemem gerekiyordu.Yanımda olmayışını kimseye başka türlü izah edemiyordum.Aslında kimseye verilecek hesabım yoktu,ancak sürekli sorulduğunda insan kendini bir cevap vermek zorunda hissediyor,ya da insanı mecbur bırakıyorlar.Doğruları yalanlarla kapatmaya çalışırken doğruları bitiren de bendim aslında. Hani derler ya aşığın aşkından başka düşünecek şeyi yoktur; aslında içimde kalan hislerin sadece seninle ilgisi yoktu.Bütün her şeyi sana bağlayan bendim,koparan sen oldun ve böylelikle beni ele verdin.Artık herkes biliyor içimin eksikliğini,yaramı,yaralarımı. Ömrümün sayılı günlerini de biliyorlar.Gitmeseydin, belki içimdeki diğer acılar gün ışığına çıkmayacak ve ben böyle bitmeyecektim. Tam bittim derken çıkmıştın karşıma ve Allah’ın bir mucizesi olarak hayata yeniden dört elle sarılmıştım.Senden sonra anladım ki hayat,yokluğunda var olanlarla mutlu olmak ya da varlığında yok olanlara üzülmek değil.Güneşin arkasında duran karanlık ya da karanlığın önünde duran güneştir ve duracağın yeri kendin belirliyorsun. Ben karanlığı seçtim,çünkü güneşin önünde duracak tek sebebim sendin ve sen de gitmiştin. Zaten hayat, varken ya da yokken sevdiğinle yaşadığın anılardan ibarettir. Bir nefes almak ya da son nefesini başka nefeslerle karıştırmak değildir,varlığıyla hayat bulduğun sevdiğinle nefes alıp vermektir. Varlığıyla mutlu nefes aldığımdın,gittin ve eksilen nefesim oldun .Belki biz de seninle karanlığın önünde durabilirdik, bütün soğuk yanlarımızı birbirimizle ısıtabilirdik..Henüz hayata yeni tutunmuşken bir anda eksilen can parçam oldun.. Ciğerim söküldü yani senden sonra.Eksik kaldım,eksik yaşıyorum.Belki başka biriyle bu boşluğu doldurabilirdim ama sadece doldurabilirdim,hissedemezdim.Çünkü kaybettiğim senden geriye kalan hayalinle bu sevdayı yaşatıyorum.İçimdeki seni hiç yıpratmadım,hiç yalnız bırakmadım.Sana ihanet etmek benim yapımın harcı değil.Gidişin bu sevgimi bitirmedi,her geçen gün özleminle yaşamak,iliklerime kadar hissetmek her şeye değer.Çok zor : İçim sızlıyor,canım yanıyor,her gün anılarının arasına bir boşluk bırakıyorum ama o boşluğu özleminle dolduruyorum. Her sokak zihnime anıları bir bir kaydetmiş, çığlıklarım sessiz,düşlerim sensiz,umutlarım kimsesiz.
Kör bir karanlıkta sana yürüyorum.Yol nereye varır,kapıyı açan olur mu bilmiyorum.
Hiç bu kadar uzağa gitmemiştim.hiç bu kadar kendime yabancı düşmemiştim.
Meğer sen varken ben benmişim , bilmemişim.
Artık olmayacağını bilmek yüreğimi sarsıyor. Bu acıyla hayalini kirpiklerime hapsediyorum,gözlerimi yumduğum duvar dibine bırakıyorum gözyaşlarımı.Bir süreliğine de olsa pes etmedim,çünkü pes etmek korkuydu,zorluktu ,boşluktu ve boşluk ölümdü.Ben her şeyi seninle el ele verip yapmak istiyordum.Şimdi benim için tek seçenek var; hayalinin elinden tutup her şeyi başarmak. Şurada sayılı günüm olsa da, ölmeden bunu başarmalıyım, sana sözüm var. Bir gün aklına gelir miyim ? Ciğerime dert olduğun dokunur mu içine ? Benden sonra sana yazılan şiirlerim, fotoğraflarım seni teskin eder mi bilmiyorum ama , içini ferah tut. Ben derdimi senden geldi diye çok sevdim, sen de sev olur mu ? .Sana hakkım sonuna kadar helaldir.