Yaşamak ise her şeye değer,

AL, AL HEPSİ SENİN OLSUN.

Etrafımdan sesler yükselmeye başladı bir anda ‘’ooo’’ ne oluyoruz, anlayalım bakalım’’ diyenlere.., bir hayranımdan, hadi- hadi kıskanmayın....Havasında başlayan sözler, bir vadide yankılanır gibi çıkarken ağzımdan, yüzümden ki mutluluğun tarifi yoktu benim için Bir çiçekle bahar gelmiyor ama bir gülle kaç yazı çektim içime bundan haberiniz var mı?, deyip güzelleşiyorduk hep birlikte; yaz sabahının sıkıcı ve o sevimsiz iş yerinin ilk saatlerinde
..Karşıma geçmiş olayları sessizce izleyen kız, belli etmese de çok sinirliydi,ne konuşuyor ne de soru soruyordu Merak ettiği tek şey ise bana o gülleri kimin getirdiğiydi..Bir hışımla kafama taktığım gülü aldı ve alır almaz da avucunun içerisinde eritip yok etti’’Bu gül bana yakışır,bende güzel durur diyerek’’. Çünkü beni yaşlı buluyordu ve yaşlı bir kadının da böyle bir şeye ihtiyacı yok diye düşünüyordu kız.Kıza, al, hepsini senin olsun, al hepsini kafana tak.Zorla almana gerek yoktu, isteseydin sana hepsini verirdim zaten.Tamam, madem aldın neden ezip yok ettin gülü anlamadım ki.Koca bir yazı dört duvar arasına da geçirdik hep birlikte, bu güllerle kaç yaz.,kaç bahar yaşadım biliyor musun, bilmiyorsun .Sevmek, sevilmek çok yüce bir duygudur;herkesin sevgiye ihtiyacı vardır ve bunun yaşı başı da yoktur.Kıskanmaya ise hiç gerek yoktur.Sen zaten bir gülsün ve yaşamın boyunca kim bilir kaç kişiden gül alacak, beklide bıkacaksın, dediysem de…, o kız beni hiç duymadı, ne dediğimi, ne demek istediğimi çözemedi, anlamadı bile.Merak ettiği tek şey vardı,sabah- sabah bana gülleri kimin getirip verdiğiydi..İnat değil mi, inadına söylemiyordum gülleri bana kimin getirdiğini, hem sana ne…, kim getirdiyse getirdi,.Söylemedim, o da çatladı durdu karşımda fıldır- fıldır bakışlarıyla ortalığı süzüyordu.Bir tutam nefes gibi paylaşıp, bir mevsim gibi sarmışlardı beni.
Bazen düşünüyordum da, ben bütün bunları hak edecek ne yapmıştım acaba diye. Demek ki hak ediyordum ki, koca bir yazı bahar şenliği gibi yaşıyor, her mevsim gülle karşılıyordu beni sanki.
Bazıları bana, sen ne inatçı kadınsın böyle diyordu..
Evet, öyleyim, inatçıyım ki böylece tutunabiliyorum hayata. Ben inat, hayat benden daha inat, yaşayıp gidiyoruz işte.
Hayat, buz gibi kaygan
Yaşam, bir yudum su kadar az. Bunun da farkındaydım
Yaşamak ise her şeye değer, yakalayabilirsen eğer..
Evet, ben buradayım..Yalandan kim öldü ki J)
Gündüz Yavuz..

Gündüz Yavuz..