UMUT

• 4 Ekim 2017 Çarşamba 00:07:23

Yine bir sonbahar mevsimini yaşıyorum içimde bu kaçıncı diyor bazen kalbim sıkılmadan. Anlatabilsem bir derdimi olmuyor işte, ya kimse anlamak istemiyor beni yada duymak. Bende yazıya döküyorum can sıkıntımı, amaçsız bir yolda sessizce yürüyorum ,kimseyi incitmeden, kırmadan; şu an bende kırılmıyor da değilim ya! umutlarımı çalıyor insanlar hayallerimi,gülüşlerimi,benliğimi çalıyorlar benden,korkuyorum kimseye hissettirmeden. Evet sanki ruh halim çok yoğun, neyi düşüneceğimi şaşırıyorum. Bir ağlasam hiç susmayacak gibiyim,yardıma muhtacım. Düşünüyorum da zamanı geri alabilsek daha çok çalışır daha mutlu olabileceğim yere giderdim,belki bu pişmanlık ileride de geçerli olacak ama şimdi pişman olmak işime yaramayacak zamanı geri alamayacağız mesela mutlu olmak düşlerde kalacak. Sabır mı gerekli acaba yaşamak için?Eminim ki bitecek ,o zaman dayanmalı mıyım? En can alıcı düşüncelere dalıyorum .Hiçbir şeyden şikayetçi değilim aslında,tek istediğim sonsuza dek uyumak. UMUT MU...BENCE HİÇBİR ZAMAN...