Eylülün başları idi. Tatil için köye gitmiştim. Hava sıcaktı. Dışarı çıkmış. Tembel tembel boş boş bakınırken. Ceviz ağacına doğru koşan bir sincap gördüm. Demek cevizler olgunlaşmıştı. Sizi gidi diye gülümsedim kendi kendime. Nasılda bilirler ağızlarının tadını. Ceviz koparıp yemek güzel olurdu. Taze taze. Ağaca doğru yürümeye başladım. Ağaca yaklaştığımda kenarda ki çalılıklar arasından bir ses yükseldi. Ne olduğunu anlamaya çalışırken, bir sincabın var gücü ile bana doğru koştuğunu gördüm. Koştu koştu bana birkaç metre kala aniden durdu. Göz göze gelmiştik. Bana bakıyordu. Arkamda pat diye bir ses duydu. Geri döndüm bir sincap ağaçtan atlamış kaçıyordu. Gelen sincaba baktım. Aynı anda oda koşmaya başlamıştı.
Hayvan deyip de geçtiğimiz sincap beni aldatmış. Eşini kurtarmak kaçmasını sağlamak için, kendini tehlikeye atmış. Bir kahramanlık örneği vermişti. Ne zaman bir ceviz ağacı görsem hatırıma sincaplar gelir. Kandırıldığıma gülerim.