Ýçinizden biri
Ýçinizden biri:
Hiç kimse yok! Evrende kendi kendime konuþup yazýp çiziyorum. Fikrime fikir katan insanlar nerede? Akþam yemeði, ikindi kahvesi mi içmekte. Öyle güzelki bu eylülün son günü güneþli bir gündü.
Ýçimizde memlekete dair kaygýlar olmasa, her gün þehit haberleri olmasa, hani demem o ki; paralel yapýlar olmasa, adam kayýrmalar olmasa ne güzel olurdu. Memleket bir çiçek bahçesi gibi bir an gözlerimi kapayýp her þey yolundaymýþ gibi düþündüm. Ýþim gücüm varmýþ mesalâ, hayat bir derenin kenarýnda oturan söðüt aðacý kadar mesut, gelinlik kýz gibi heyecanlý, akþama kadar otlakta otlamýþ bir davar kadar mutlu olduðumu düþündümde.
Bu günden daha kötüsü olmasýn günlerimiz.
Kadife çiçekleri son çiçeklerini açýyor. Her þeyden habersiz, taþören iþçiler günü bitirmenin sevinde akþama koltuklarýnýn altýnda eve ekmek götürebilmenin sevincinde, tarladan dönen ýrgatlar , elini ayaðýný yýkayýp heyecanla yer sofrasýnda bir tabakta yemek yemenin tadýný çýkartmakta yemeðin yanýnda çoban salatatanýn suyuna ekmek bandýrmanýn zevkini yaþayacaklar akþam ajanslarýnda þehit haberleri olmasa:
Nasýl düþler kuruyorum bilseniz çok þey deðil artýk o düþler gerçekler kadar yakýn küçük þeylerle mutlu olan insanalarýn düþünde kaybediyorum ben kendimi belki de aramýzda olan sizler gibi mutluluklarýmýzýn çoðu: bir küçük gülümseme dünya iþlerinden, kaygýlarýndan uzak! Bir bebeðin yüzündeki, annesini emerkenki mutluluk!
Daðlara akþam çökmek üzere Eylül veda ediyor. Bu gün hava güneþli bir gündü. Hava güzel, su güzel, güz çiçekleri güzel aðaçlar henüz yapraklarýný dökmedi. Daðlara gri çizgiler yerleþti önümdeki çerçevede siyah beyaz resimler gibi tuvalimdeki portrede, bu þehri seviyorum. Ben, bir türlü kýralýmýyorum dostuma düþmanýma gerçi kim dost kim düþman bu zamanda da doðrusu hiç bilmiyorum. Ýnþallâh dostlarýmýn sayýsý düþmanlarýmdan çoktur. Zira; ben kimseye düþman deðilim, kendi yaðýmla kavrulmaya çalýþan biriyim. Ben, evimin içinde çocuklarým sevindikleri kadar sevinirim. Hasretlerim kadar varým uzaklarda annem, biricik kýzým ,onlarýn iyi haberleri kadar sevinirim.
Ülkem kadar mesutum Allâh bütün sevdiklerimizi korusun! En çokta içinde yaþayacaðýmýz vataný zalimlerden korusun! Ülkemin, Çocuklarýmýn ihtiyar Annemin mutluluðu kadar mutluyum ben, en çok sizin kadar mutluyum .. Kadife çiçekler kadar bu gün Eylûlün son günü savaþlar dursun! Silahlar sussun! Hiçbir gariban çocuðu ölmesin! Artýk bundan böyle…
Ölenlerin ailerinide Toki den ev versinler… Ama; onlarýn o dar köhne evler onlarýn yüreðini sýkar, onlara evlâtlarýný geri versinler. Güçleri yetiyorsa hangi caný toki öder ki; deðil mi? Ama iþte yinede bir güzellik yapsýnlar ihtiyaçlarý ne ise, hangi maddiyat bir bir cana bedeldir ki; akþam ezâný okunuyor. Hepinize iyi akþamlar… içimden geldiði gibi ikibin onaltý eylülünün son gününden umutlulu yarýnlar…
Ýkibinonaltý otuz eylûl
Saat: 19:01
Nurten Ak Aygen