ÇALIŞKAN ARI

Çalışkan Arı ile Tembel Sinek iyi anlaşan iki arkadaştı. Günün büyük bölümünü birlikte geçirirlerdi. Birbirinden güzel oyunlar oynar, eğlenirlerdi.
Çalışkan arı güneşin doğmasıyla birlikte kovanından çıkar kırlara, dağlara giderdi. Kırmızı, sarı, beyaz, pembe, mor çiçeklere konardı. Topladığı çiçek özlerini kovana taşırdı.
Kovana gelir gelmez büyük bir özenle peteğe yerleştirirdi. Daha sonra kraliçe arıdan izin alır, oyun oynamak için dışarı çıkardı. Tembel Sinek’in yanına gelirdi.
Tembel tembel uyuyan sineği uyandırırdı. Sinek gözlerini açmakta zorlanırdı. Elini yüzünü yıkamadan kahvaltı yapardı. Sürekli pis yerlerde dolaştığı için çirkin bir görüntüsü vardı.
Çalışkan Arı’nın altın sarısı görünüşünü kıskanır, ona bunu söylemekten çekinmezdi. Tembelliğine bakmadan her şeyden yakınırdı. Bir türlü mutlu olamazdı.
Çalışkan Arı:
-Sinek kardeş sabah erkenden seni de uyandırayım. Sen de yaralı şeyler yap, çalış, bir şeyle uğraş. Böylece mutlu olursun herkes de seni sever.
Tembel Sinek:
-Hayır hayır! Sabah erkenden uyandırma beni. O saatler uykunun en tatlı saatleri. Sakın gelip beni uyandırma.
Çalışkan Arı:
-Öyle diyorsun, ondan sonra “Bana değer vermiyorlar, seni çok seviyorlar.” diye yakınıp duruyorsun.
Tembel Sinek:
-Doğru değil mi? Hiç kimse beni sevmiyor. İnsanlar benden nefret ediyor. Gördükleri yerde ya öldürüyorlar, ya da kovalıyorlar.
Çalışkan Arı:
-İnsanları suçlayacağına biraz da kendine bak.
Tembel Sinek:
-Ne yani, sen arkadaşının tarafını tutmuyor musun? Tutmazsın tabi. Çünkü senin rahat yaşaman için özel kovanlar yapıyorlar.
Çalışkan Arı:
-Hiçbir şey karşılıksız değildir Tembel Sinek. Ben insanlara bal yapıyorum. Ya sen? Sen onlara sürekli zarar veriyorsun.
Tembel Sinek:
-İnsanlar beni öldürmek için ilaçlar üretirken, ben onlara bal yapacak değilim. Sen değil misin her şey karşılıklı diyen.
Çalışkan Arı:
-Evet, her şey karşılıklı. Çalışıp bir şeyler üretmek yerine insanlara zarar verme planları yapıyorsun. Mikrop taşıyarak yiyeceklerin bozulmasına sebep oluyorsun.
Tembel Sinek:
-Ama benim de bir şeyler yemem gerekiyor. Açlıktan ölecek değilim. Yemeklerinden bir miktar alıyorum. Ağzımdaki mikroplar da yiyeceklerine karışıyor.
Çalışkan Arı:
-İnsanlar da haklı olarak senden kurtulmanın yollarını arıyorlar değil mi? Benim daha iyi çalışmam, üremem, çoğalmam içim çaba harcıyorlar. Çünkü ben onlara çalışıp bal yapıyorum.
Tembel Sinek:
-Benden bal yapmamı beklemiyorsun değil mi?
Çalışkan Arı:
-Tabi ki hayır. Zaten isteseler de sinekler bal yapamaz.
Tembel Sinek:
-Bal yapamayacağıma göre erken kalkmama, çalışmama gerek yok. İnsanların yiyeceklerinden birer parça yesem yeter.
Çalışkan Arı:
-Halen aynı düşünceyi savunuyorsun. Böyle düşünmeye devam edersen hiçbir şey değişmez. Yalnız insanlar değil, seni hiçbir canlı sevmez.
Tembel Sinek:
-Ben insanlara yararlı olamam ki.
Çalışkan Arı:
-Olursun, olursun. Yeter ki iste. Her canlının yapabileceği yararlı şeyler vardır mutlaka.
Tembel Sinek:
-Ne yapmamı önerirsin?
Çalışkan Arı:
-İlk önce şu tembellik huyundan vazgeç. Sabah benimle birlikte uyan çalışmaya başla.
Tembel Sinek:
-Çiçek çiçek gezip senin gibi bal mı yapayım?
Çalışkan Arı:
-Hayır. Erkenden kalk çöplerin, atıkların olduğu yere git.
Tembel Sinek:
-Bak, mikroplu yerlere gitmemi söylüyorsun bana. Temiz bir yerde iş söyle yapayım.
Çalışkan Arı:
-Çürükçül atıkların parçalanıp toprağa karışmasına yardımcı ol. Böylece atılar çevreye zarar vermemiş olur. Üstelik toprağın verimi artar. Toprakta daha iyi bitkiler yetişir. Böylece, sen de yararlı bir iş yapmış olursun.
Tembel Sinek:
-Bu dediğin şeyi yaparsam insanlar beni severler mi?
Çalışkan Arı:
Tabi severler. Hem yararlı bir iş yapmış olursun hem de onlara zarar vermeye zamanın kalmaz. Diğer böcekler gibi doğada mutlu bir yaşantın olur.
Tembel Sinek:
-Tamam arkadaşım, senin söylediklerini yapacağım. Herkes beni sever değil mi Çalışkan Arı?
Çalışkan Arı:
-Elbette sever. Çalışanı, üreteni, güzel şeyler yapanları herkes sever. Emeğin olduğu yerde yemek de olur. Böylece insanların yiyeceklerine de ihtiyaç duymazsın.
Tembel Sinek:
-Yarın sabah beni de uyandır. Seninle birlikte doğaya uçacağım. Çürükçül atıkları parçalayıp toprağa karıştıracağım.
Çalışkan Arı:
-Yaşasın! Benim arkadaşıma tembellik yakışmıyordu zaten. Artık sana kimse Tembel Sinek diyemeyecek.
Ertesi gün Çalışkan Arı ile birlikte Tembel Sinek de uyandı. Gün boyunca çalıştı, yararlı işler yaptı. Ve o günden sonra ona kimse Tembel Sinek demedi.
İSMAİL MALATYA