İLK YAZIM
Oturum klavyenin başına aklında bir şiy yokken bir makale çıkartmak oldukca zordur ama ya ben ağzıma kadar dolu isem taşmak için fırsat kolluyor isem işte size yazıı.
Bu benim Adebiyat Defterin’deki ilk yazımsa birşeyler yazmakta lazım canım.
İşte bu babdan ilk yazımı karalama yerine güzel bir makalem olsun istedim ve BİLGİ üzerine diyeceklerim var bilgi insanın en değerli hazinesidir birde meslek şaiirlik aşıklık ozanlık olursa her harf dahada önem kazanmaktadır.
bu yazımın altına serbest vezindeki bir Şiirimi ekleyip son noktayı koyup son diyor saygılar sunuyorum...


GÖNLÜMÜN ŞİİRİNİ YAZDIM
*
Eylülün son günü
Günlarden cumartesi
Saatım sıfır üç gönlümde bir fırtına
Ha koptu ha kopacak arası
Küçüğe koydum almadı büyük dolmadı
Gönlümün şiirini yazdım.

Hala aynı havbada gönlüm
Kalk gidelim havasında
Ne lâfdan anlıyor ne sözden
Bir fağnusun içinde beni kıvrandırıyor
Sanki uçsuz bucakcız çöldeyim
Gönlümün şiirini yazdım.

Bir türlü beğendiremedim beni
Elli çeşit suç buldu
Yok aklım azmış da
Yok burnumun doğrusuns gidermişim de
Yok oğlu yoklar üzerine yine
Gönlümün şiirini yazdım.

Anlattım deli olduğunu hayır
Söyledim neler neler çetiğimi duymaz
İstikbalimd kara bulutlardan görünmez
Götürür bilinmez bir yolda sonsuza doğru
Acılarım kucağımda yığılılı
Gönlümün şiirini yazdım.

Ne eylülü anladı ne eylülün son gününü
Ne benim çekilmez halimi
Ne gece yarısı yalnızlığımı
Tutturdu bir ben bilirim havası
Yaktı beni yine acımasız gönül mü neyse
Gönlümün şiirini yazdım.

Bak dedim ben ÇONGERİ’yim halden anlarım
Ama sen haksızsın haksız
Bu böyle olmazki
Hiç olmazsa dört sana bir bana
Sen hep beni bitirdin büyle zalimcacesine hain
Gönlümün şiirini yazdım.

A-Şık+Çongeri=Ömer Çetinkaya
30. Eylül . 2017 Cumartesi . . .