"Allahan dinen ölsen ruhen nereden göğe ağmak isterdün..."
Soruyu yanıtlamaz dedim.
Süleyman efendinin ağrına gider, tektir bile eder demedimse neyim.
Lafın üstüne süleymen efendi... mısto ağaya söger dedim.
Hiç öyle olmadı.
Katıla katıla güldü.
" bizim köyden..." dedi.
" bizim kövden ağmak isterüm feleklere... mısto ağa!"
Çocukken öz köyün has çayırlar var’a sarzep’e doğru... biçin vaktinde o yaz günorta... sında; emeden güneş huzmeleri süleymen efendiyi göğe almış... diyordular.
Bir müddet aklı başından gitmiş.
Donup kaldığı yerde... ahirinde: başını güneşten... gözlerini kamaşmaktan ayırmış.
Bir halmiş... olmuş bitmiş.
Meğer süleymen efendi ölüm döşeğindeymiş.
Bu mısto ağa onu demeğe çalışıyormuş.
Kinzodamaldan düngürler de var... ziyarete gelmişler.
Mısto ağa cemaatın üste gelmişti.
Ortama söz demek olsunda ne olursa olsun... bizim ardahan adamına.
bunu bedri efendi söylemüştür:

Bizim sıçan evlenecek
Komşu kızı alacak
Para yoktur ne verecek
Tahta biti bar oynayacak
Adam varki adamların nakşidür
Adam varki eşşek ondan yahşidür
Herkes bakar gider
Bu dünya bir penceredir
Ne ki senin fikrindedür
Sülöymenin sükündedür
Ad olsun mısto ağanın sükü olsun...

Ortalığ tatlılaşmıştı...
Ha ha... hi hi...
"Haftaya kalmaz..." dedilerdi. süleymen efendi de kalmadı... defnettiler.
Nereye gitti...
N’oldu?
Allah bilir!