Hani şu sık sık duyduğumuz feminizm… Sözde kadın haklarına savunuyorlar. Kim bunlar? Bir avuç salon kadını: ömründe tarlada çalışmamış ama sözüm ona tarlada çalışan kadının hakkını savunuyor. Aç kalmayı bir kenara bırakın ömrü lüks içinde, israf içinde geçmiş, açlığı televizyondaki filmlerden tanıyan bu üstün(!) insanlar yapacak bir iş bulamayınca feministliğe soyunur, nerede ise feministlik oynarlar. Biz bu tipleri sanki yüzyıllardır tanıyoruz da, feminist erkeklere ne demeli?
Feminist erkeler… iki sözcük birbirinden ne kadar uzak değil mi? Ancak birileri yaklaştırmayı beceriyorlar. Televizyonda bir tartışma programı ve her şeyiyle entel gözükmeye çalışan bir erkek tipi… kendisini erkeklerden çok kadınlara yakın bulan bu tipin giyimi aslında erkesi de. Ama fikirleri garip.
İşin başında feminizm zaten bir garibe, bir ruh hastalığı türü. Bir toplumu ikiye bölüp bir kısmının hakkını aramak kadar saçma bir şey yok bence. Kadın, kadın diye tutturan bu gariplere ezilen erkelere de göstermek gerekiyor. Belki erkeklerin daha kısa yaşamalarını sebebini de sormak gerekiyor.
Biz yine türümüzün gariplerine bakalım.
Neden böyle davrandıklarını anlamaya çalışalım istiyorum. Ne yazık ki geçerli bir sebep bulmakta zorlanıyorum. Birilerine mi yaranmaya çalışıyorlar, kültürlü, hakkaniyetli mi görünmek istiyorlar? Yoksa bu tipler bizim görmediklerimizi mi görüyorlar?
Ben hiçbir zaman insanları bölerek değerlendirmedim. Sıkıntı çeken kadınlar elbette vardır. Ona yönelttiğimiz bakışları bir de onun kocasına, babasına, kardeşine yöneltmeyi denedik mi? Karısına sıkıntı veren kocanın, çevrenin aslında ne sıkıntılar içinde olduğunu hiç merak ettik mi? Peki işin hiç inanç yüzüne baktık mı?
Yapmayın arkadaşlar, belki birilerine yaranıyorsunuz ama, hakikatleri göz ardı ediyorsunuz.