Hayatın Tablosu

• 19 Eylül 2017 Salı 11:10:36

Hayatımın tablosunu çizmeye karar vermiştim cesaret geldiğinde
Önce küçük bir kız çocuğu çizdim, ama niye boynu büküktü ?
Mutsuz kendi aleminde bir köşede etrafından habersiz öylece
sevgisiz di adeta oysa onun mutlu olması gerekti daha küçücüktü
Yemyeşil doğayı denedim sonra belki huzur verecekti resmime
Gülecekti gözleri bu masum kız çocuğunun, etrafında cıvıldayan kuşlar da olsun istedim, bir de rengarenk çiçekler sıcacık güneş
Sevgisiz bir çocuğu bunlar avutabilir miydi ?

Bence biraz büyütmek lazımdı bu çocuğu belkide değişecekti hayatı
Bir okul çizdim köşeşine, mutlu gibiydi sanki çünkü arkadaşları olacaktı bir sürü onu seveceklerdi, ama umduğum gibi olmadı
yine bir köşede yapayalnızdı, belliki doğuştan belliydi kaderi
Yıllara inat zaman ne çabuk geçiyordu onun için büyümek istemesede

Bem beyaz gelinliğin içinde çizdim onu artık mutlu olmasını istiyordum, ama niye gözleri hüzünlüydü, niye sevinmiyordu ?
Sanki kefen gibi görünüyordu gelinlik sırtında
Hangi yolculuğa çıkıyordu, hayat ona yine mi oyun oynuyordu
Hiç mi mutlu olamayacaktı çizdiğim resimde

Sevimli bir bebek çizdim yanına, pembe yanaklı gözleri cam gibi parlayan, anne olmasını istedim belki mutlu olacaktı
Umduğum gibi de olmuştu birden değişti bakışları ilk defa böyle çiziyordum resmini ne güzel gülüyordu gözlerinin içi çok mutluydu
Sonunda yakalamıştım o anı, artık hep gülecekti gözleri

Yalnızlığı bir nebze olsa da bebeğiyle bitmişti, bu güzel oldu işte
Kimseye ihtiyaç duymayacaktı, yaşamadığı çocukluğunu yaşayacaktı onunla beraber büyüyecekti, sevgi doluydu içi, her haliyle belliydi bu
ama her sevginin yerini dolduracak mıydı ?

Aşk da olması gerekiyordu bu resmimde, sevip sevilmek bunu hiç tatmamıştı oysa, sevgisiz yaşamaya mahkum bırakamazdım onu
Hayalinde bile olsa izin vermeliydim bunu yaşamasına
Beyaz atlı prens çizdim gönlünü alsın diye, neden sırtı dönüktü ?
Anlaşılan ta ezelden belliydi olmayınca olmayacaktı vazgeçtim

Tablom bitmeliydi artık saçlarında beyazlar doluşmadan
Kendi haline bırakmalıydım hüzünleriyle baş başa
Belki de böyle yarım kalması gerekiyordu bu resmin
Günün birinde tekrar elden geçirmem için
Üzerini iyice kapattım kat kat açılmaması lazımdı
Kin bilir umut hiç bitmez ki, ummadığı an da ışığını yakacaktı
Bende devam edecektim o zaman, kaldığım yerden tabloma

Nesrin Önem
19 09 2017
Tekirdağ